Two weeks without you

Er zijn er 2 weken zonder Ryan voorbij en al 2 weken werk ik bij mijn vaders bedrijf in LA. Riley is er gelukkig ook elke dag samen met David als die 2 er niet elke dag geweest zouden zijn was
ik allang gek geworden. Ryan belt me om de dag hoe alles is gegaan en gewoon omdat hij graag
met me praat. Ik mis hem wel heel erg maar zoals mijn vader toen al zei 'Tjaa dat heb je met skaters'. Hier heb ik zelf voor gekozen dus het is niet anders.
In deze gedachte skate ik over straat naar het skatepark waar ik met Riley heb afgesproken maar ik heb wel een vreemd gevoel want die zilveren Mercedes rijd al de hele tijd achter me aan. Zou die bestuurder iets van me willen of moet die echt deze kan op. Ik kan niet goed zien of het een man of vrouw is de ramen zijn geblindeerd. Vier straten ben ik nu al door geskate en die auto volgt me nog steeds. In de verte zie ik het skatepark al waar die blondie al op me staat te wachten. Zal ik nu een enorme sprint trekken of zal ik zo sloom mogelijk gaan om die auto te irriteren? Ik denk snel en zet het dan op het skaten. Zo snel mogelijk skate ik naar Riley. Achter me hoor ik de auto al gas geven.
Riley kijkt me alweer bedenkelijk aan en vangt me op als ik bijna val op het stoepje.

'Wat doe jij nou weer gek?' vraag hij verbaasd. 'Die auto volgt me de hele tijd al!' zeg ik buiten adem. De auto stopt op de parkeer plaats en de deuren gaan open. Snel duw ik Riley het skatepark in en we gaan skaten. Een oudere vrouw die ergens in de dertig zal zijn stapt het skate park in. Ze dragt chic en dure kleding, heeft licht bruin haar. Ze doet me terug denken aan de barbie's uit Londen. Bepaalde mensen die geen een skater over de wereld in een skatepark heeft gezien. Riley tikt me aan en doet een tuttig loopje waardoor ik moet lachen. Na 2 uur skaten zitten de vrouw er nog steeds. Riley en ik houden het maar voor gezien want ik ben bekaf. We willen het skatepark uit skaten maar de vrouw pakt mijn arm. 'Laat me los!' schreeuw ik.
Ik probeer me zelf uit de greep te krijgen maar de vrouw heeft me te stevig vast. Het voelt vertrouwelijk maar de vrouw ken ik juist helemaal niet. 'Rustig maar meisje ik doe je niks ik wil je iets vertellen wat ik lang geleden al had moeten doen' antwoord de vrouw. Ik ontspan mezelf alweer een beetje. De vrouw laat mijn arm los en graait in haar Gucci tas. Uit de tas haalt ze een vierkant vormig ding dat ingepakt is en geeft het aan mij. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen het enigste wat ik uit kan brengen is een stom 'Dankje'
'Maakt het pas thuis open en zorg ervoor dat je vader het niet ziet of iemand anders' zegt de vrouw en ze loopt naar haar auto. Ze start hem en scheurt ermee weg. Stom verbaasd sta ik nog met het ding in mijn handen.

Thuis aangekomen schiet ik als een speer naar mijn kamer. Ik gooi mijn deur dicht en draai het in het slot. 'Gelukkig kan mijn deur op slot' zeg ik in hardop. Maya mijn hond kijkt me aan en legt haar kopie dan weer op het kussen. De schuifdeur van het balkon doe ik open en ga dan op het bankje zitten. Maya schiet naast me op het bankje en kijkt me aan. 'Ik weet niet wat ik moet doen Maya. Moet ik het open maken? Of dicht laten? Wat denk jij?'
Ze pakt het vierkante ding uit mijn hand en scheurt het open. Als ze het open heeft duwt ze het met haar neus tegen me aan en kwispelt blij. 'Gestoord beest' zeg ik en geef haar een aai over haar kopie.
Ik pak het vierkante ding wat blijkbaar een boekje is en sla de kaft om. Mijn ogen worden groter als ik zie dat er een geboorte certificaat van mij in zit met de namen van mijn ouders. Ik sla de eerste bladzijde om waar een foto van mij met als klein baby'tje met mijn vader en..... MIJN MOEDER??
Ik sla steeds meer bladzijdes om waar die vrouw van het skatepark in staan. Ze lijkt echt op mij dus ik lijk op haar! 'DAT KAN NOOIT' schreeuw ik iets te hard. Mijn vader roept vanaf de tuin. 'Jennifer is alles goed? Je schreeuwt' 'Het gaat goed hoor!' roep ik terug. 'Ohh mijn god!' fluister ik in mezelf. Als ik bij de laatste foto aan kom zit er een visite kaartje bij.