•Le Cirque du Freak•10

a Creator.. but how?
Deel 10

Ik deed me ogen dicht en luisterde niet verder naar wat ze zeiden. De lange man probeerde de oranje man ervan te overtuigen om mij te laten leven maar de oranje man wilde niet luisteren. Ik hoorde hem in z’n tas rommelen en toen dacht ik na. Moest mij leven zo eindigen? Ik had het gevoel dat ik nog zoveel moest betekenen voor mensen. Mensen die ik nu nog niet kende maar later veel voor me zouden betekenen. Wat voor een goeds had ik in me leven gedaan? Ik heb jarenlang in een kamer opgesloten gezeten en alleen 1 man gelukkig gemaakt. Toen werd ik tentoongesteld en daarna ontvoerd en behandeld als een vreemd, gevaarlijk wezen. Dat was mijn leven. Zo kon het toch niet eindigen. Ik voelde een woede in me opborrelen die ik niet kon plaatsen. Ik kon die oranje man mij toch niet zomaar laten vermoorden? Niet zonder te vechten. Ik wil weten hoe het voelt om vrij rond te lopen, ik wil weten hoe de buitenlucht ruikt, ik wil weten hoe het eruit ziet als mensen je niet met een open mond aankijken. Ik wil weten hoe het is om een normaal leven te hebben. Ik wil weten hoe het voelt om te leven! Bij die gedachte sprong ik overeind en trok de touwen kapot. Ik opende mijn ogen maar ik zag een gele schittering in me zicht. De lange man en de oranje man keken me verschrikt aan. Ik stond op de tafel en ik keek ze aan met haat in me ogen. Op dit moment dachten ze waarschijnlijk dat ik hun zou doden. De jongen was ook komen kijken en hij keek me ook aan met grote ogen. Net toen ik me wou omdraaien om uit het raam te springen stond er ineens een man achter me. Hij zag er héél vreemd uit. Maar ja dat was me nu al een paar keer overkomen dus keek ik hem ook met haat in me ogen aan maar hij begon te lachen en te klappen. Heel vermakelijk jongens, heel vermakelijk maar het doden komt later. Eerst wil ik wat meer weten over mijn schepsel. Ik keek hem nu verbaasd aan maar voelde weer woede opborrelen. Ik was het zat om steeds als een schepsel, als een vreemd wezen te worden gezien en voordat ik het doorhad schreeuwde ik: IK BEN GEEN SCHEPSEL MAAR EEN PERSOON! Ik sloeg snel me handen voor me mond en schaamde me diep dat ik had gesproken. De rare kleine man grinnikte en zei op een rustige toon: Ik mag je noemen zoals ik wil mijn kind. Als je schepper heb ik daar het recht toe. Ik keek hem met ene onbegrijpelijke blik aan en dacht eraan dat ik ouders had. Hij lachte weer Ik weet het, maar ik heb vele machten, je bent een koekkoes kind. Ik heb je geschapen. En je bent geweldig mooi geworden. Nog geen moordmachine maar dat kan ik je altijd nog leren maar het sluwe want een moordenares nodig heeft bezit je al en het betoveren van harten kun je ook al dus je zult ook vele harten gaan breken. Oh, wat zit ik daar nu al na uit te kijken. Hoe de mannen en vrouwen wiens harten je heb gebroken verlaten en verlangend naar je zitten te kijken maar toch weten dat ze je nooit zullen hebben. Die pijn is verrukkelijk! Van die gedachte kreeg hij al een glimlach op zijn gezicht. Wat was dit voor een vreselijke man. De man die zegt dat ie mij geschapen heeft. De lange man kuchte en verschrikt draaide ik me om. Ik was hun helemaal vergeten. De lange man slikte en zei vervolgens: Heb jij dit schepsel gemaakt? Waarom? de kleine man keek naar de lange Maar Hibernius Tall.. waarom altijd zo nieuwsgierig? Dat kan je de kop kosten maar goed, ik ben in een goede bui dus ik zal je vragen beantwoorden. Ja, ik heb dit schepsel gemaakt en waarom.. Zij Hij wees naar mij Word mijn grootste, wreedste en mooiste moordenares die ik ooit heb gemaakt…


Ja, mensen.. ik heb een vraag voor jullie, een soort prijsvraag..Je kunt namelijk iets winnen.. ik weet niet of jullie het leuk vinden maar ik wou het gewoon is proberen. Je moet namelijk een vraag beantwoorden en degene die als 1ste het antwoord naar me stuurt in een pb mag samen met mij een deel schrijven.. of een idee geven, of zoiets.. Nou, de vraag is: Wie is de Rare kleine man?