9. New diary

Ze zaten in Perkamentus' kantoor. De schilderijen deden alsof ze sliepen, eentje leek erg overtuigend omdat hij een beetje erg kwijlde. Er was ook een feniks in de kamer. Hij zat te slapen op een standaard. Olette keek naar de feniks, wat was ie mooi! "Ik wou dat ik zo mooi was." Draco prikte Olette in haar zij met zijn stok. Het gevolg, ze viel bijna van haar stoel. 'Waarom deed je dat?' Er kwam een grijns tevoorschijn op Draco's gezicht. 'Je reageerde niet.' Ze rolde met haar ogen en wende zich tot Perkamentus. 'Professor? Krijgen we nu straf?' Hij schudde zijn hoofd. 'Wat jullie daar ook deden -Ik vermoed iets met eten,- ik weet zeker dat jullie niks hebben gedaan dat ook werkelijk echt strafbaar is. Ik zie het door de vingers nu, maar de volgende keer ben ik misschien niet in de buurt en met veel pech komen jullie iemand anders tegen, en die zou het heel moeilijk voor jullie kunnen maken.' Ze knikten allebei. 'Oké, meneer Malfidus, zou u naar zo vriendelijk willen zijn om te vertrekken?' Hij keek Olette even aan maar knikte toch en verliet de kamer. 'Hoe gaat het met je?' Vroeg Perkamentus. 'Goed.' Hij knikte, 'Ik heb van bijna al je docenten gehoord dat je tijdens de les slaapt. Behalve van professor Omber dan.' Ze knikte, 'Waarom slaap je tijdens de les?' Ze hield haar schouders op. 'Je kunt het me gewoon vertellen hoor, mij kun je vertrouwen.' Ze zuchtte, 'Ik heb de hele tijd nachtmerries.' Hij knikte begrijpelijk. 'Waar gaan ze over?' Ze keek naar haar voeten, 'Over vroeger.' Het was even stil. 'Ik heb iets voor je.' Hij liep naar een kast vol met boeken. 'Ik moet even kijken waar ik het heb gelegd. Ah, hier heb ik het.' Ze keek op en zag dat hij en boek in zijn hand had waar geen titel op stond. Het was oud maar de kaft was toch helemaal wit. 'Dit boek is een dagboek. Ik wil dat je hier alles inschrijft wat je wilt, al je problemen, dingen waar je blij om bent, enzovoort. Maar schrijf ook over je nachtmerries en alles wat vroeger is gebeurd.' Ze knikte. 'Oké. Maar mag ik weten waarom professor?' Hij ging weer achter het bureau zitten. 'Je verleden wilt je niet los laten, dus moet je het zelf doen. Je zult altijd te maken hebben met je verleden, maar ik heb gemerkt dat je tot nu toe niet weet wat je met je verleden moet, dat verklaart al die nachtmerries. Als je erover schrijft dan kan je alles misschien een beetje verwerken en stoppen die nachtmerries misschien vanzelf wel.' Ze knikte. 'Maar er zit geen slot aan, straks vind iemand hem en leest alles erin.' 'Het dagboek is zo betoverd dat het alleen op jou reageert. Sla het boek eens open,' Hij gaf haar het boek, die ze vervolgens opende. Er kwam een licht uit de bladzijde. 'Sluit hem nu maar en kijk naar de kaft.' Ze knikte en sloot het dagboek. Haar mond viel open. De kaft zag er eerst heel anders uit. Het was nu zwart/wit achtig en in het midden zaten 4 rozen. rechtsonder zat ook wat rozen met van die sliertjes. 'Het dagboek is aangepast op jouw stijl.' Ze keek naar het dagboek, het was zo mooi geworden opeens. Ze knikte, 'Bedankt professor.' Hij glimlachte naar haar. 'Is er meer dat ik moet weten?' Ze dacht eerst na, maar schudde haar hoofd. Hij knikte. 'Als er iets is kun je het altijd aan mij of je vrienden vertellen.' Ze knikte en stond op. 'Pas goed op en zorg ervoor dat je niemand tegenkomt.' Ze knikte en liep naar de deur maar draaide zich om toen ze net de deur uit wou lopen. 'Nogmaals bedankt en welterusten professor.' 'Welterusten Olette.' Ze sloot de deur achter haar en liep naar de slaapzaal. Ze zag dat Patty in een diepe slaap was en had de neiging om haar te vervloeken maar ze hield zich in. "In haar slaap haar vervloeken, dat zou laf zijn." Ze plofte op haar bed neer en viel nog voordat ze het bed raakte inslaap.

Dit is het dagboek als ie veranderd is. Wat vinden jullie? Reactie + Kudo?