4.

Justin p.o.v.

"Oh my gosh, that's horrible!" zei Chaz en hij kwam naar me toe lopen. Hij pakte me vast en ik begon terug heel zwaar te ademen en een nieuwe huilbui kwam opzetten. Ik hoorde Christian vragen: "Are you gonna be okay, dude? Je lijkt echt gekwetst." Ik werd boos: "Natuurlijk ben ik gekwetst, dat meisje heeft een hersentumor en ze zou kunnen doodg-" "Meneer Bieber?" onderbrak een man me. Wtf wat is dat voor een jas? Hij is precies een dokter! "Ik ben Dylan Levister." Ik bekeek hem met een vragende blik. "De dokter van Lillian Sheckran?" Oh my gosh nu is het nog echt een dokter ook!! "Uhm.. Yeah. Is something wrong with Lil?" De dokter keek me aan met zo'n blik van 'wie the hell is dat?!'. "Lillian?!" zei ik arrogant met een ondertoon die vertelde dat ik vond dat hij zich aanstelde. "Oh, yes, well, could you come with me for a minute, sir?" Oh my Gosh noemde hij me 'sir'?? Okay whatever: "Euhm.. Yeah sure." antwoordde ik ongeïnteresseerd. Ik ging mee naar de gang en vroeg: "Waddup?" Hij bekeek me met een blik van 'bewaar je tienerpraat voor je vrienden' en antwoordde: "Lillian moet geopereerd worden, wil ze blijven leven." Mijn mond viel open. De dokter pakte mijn kin vast en duwde mijn lippen terug opeen. "M...M....Maar w... wan... wanneer?" stotterde ik. "As soon as possible." antwoordde de dokter. "Als u daarmee akkoord gaat, gaat de operatie nu door. We hebben de toestemming van de moeder van het meisje al, maar de moeder wou per se ook uw toestemming." legde hij uit. Nu? Wauw ze laten er hier ook geen gras over groeien. "De tumor is goedaardig, wat normaal gezien in andere lichaamsdelen niet zoveel kwaad kan, maar in de hersens kan een goedaardige tumor dodelijk zijn. Als u wil dat de tumor volledig verwijderd kan worden, moeten we nu beginnen. Anders wordt de tumor te groot en kunnen we hem niet weghalen zonder de hersens te beschadigen." zei hij alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik bleef even stil. "Sir?" onderbrak de dokter mijn gedachten. "Uhm.. Ja, doe de operatie nu maar." zei ik nog steeds afwezig. Dokter Levister liep weg en ik bleef alleen achter, met mijn gedachten. Ik liep terug naar Chaz, Ryan, Christian en Caitlin die met een vragende blik naar me keken. "Ze gaan haar nu opereren..." zei ik bijna onhoorbaar. Ryan had het blijkbaar wel gehoord, want hij antwoordde me: "Weet je waar de operatiekamer is? Dan gaan we daar op de gang zitten." Ik schudde mijn hoofd van nee en zei dat we dat wel aan de receptie konden vragen, wat we ook deden. "Mevrouw. In welke operatiezaal ligt Lillian Sheckran? Dan kunnen we daar op de gang gaan zitten." Ze keek in één van haar kastjes en nam er een map uit. "Euhm.. Op het 3de verdiep als je uit de lift komt, naar rechts. Dan de 7de deur aan de rechterkant, daar wordt ze geopereerd. Maar alleen op de gang, jongens!" We bedankten de vrouw en ik hoorde Caitlin mopperen: "Jongens zegt ze dan. Heeft ze mij wel gezien?? Volgens mij is ze blind!" Ik hoorde een driestemmige zucht, wat betekende dat Ryan, Christian en Chaz ook vonden dat Caitlin zaagt, net zoals ik. We waren ondertussen in de juiste gang. De 7de deur zei de vrouw aan de receptie. Oh, er staan een paar stoelen, handig. Ik ging zitten en een traan verliet mijn oog. Christian, Chaz, Ryan en Caitlin gingen ook zitten. Omdat Chaz naast me zat, zag hij de verdwaalde traan mijn mond in glijden -oké dat klinkt vuil-. "Dude, van zout water krijg je dorst, weet je." grapte hij. Ik keek hem half-kwaad aan en zei: "It's not a time for jokes, you know." Hij gebaarde met zijn lippen 'sorry' en ik keek met een het-is-niet-erg-blik. Het was stil, eng stil. Doordat het zo stil was, begon ik na te denken, waardoor er nu meerdere tranen over mijn gezicht liepen. Ze stroomden geluidloos over mijn wangen en ik liet me wat onderuit zakken, zodat ik mijn tranen kon verbergen voor de rest. Voor ik het wist vielen mijn betraande ogen dicht en verdween ik van de wereld.