Popa

Toen de eerste zonnenstralen door mijn kamer schenen werd ik wakker. De hele kamer was overhoop gehaald alsof er een heus gevecht had plaats gevonden. Snel stap ik uit bed en begin de rommel opteruimen. Wanneer ik alles op de juiste plaats heb gelegd en de laatste pop wou opruimen zie ik iets liggen."Huh wat is dat ?"vraag ik aan me zelf en haal een popje met wit haar onder het bed vandaan. Ze zag er lief en onschuldig uit ,maar haar zwarte ogen veraadde dat schijn bedriegt."Waarom lig jij daar nou weer ?"vraag ik en stof het popje af."Weet je ?Je hebt wel wat weg van mijn vader."zeg ik en laat het haar door mijn vigers glippen. Er komt een geniepig lachje op mijn gezicht. Snel loop ik naar de kast en doe een la open. In de la liggen twee kwasten ,vijf potjes verf ,twintig vellen papier en een schaar. Ik pak de schaar uit de la en een vel papier."Sorry."zeg ik en laat haar haar nog een keer door mijn vingers glippen. Dan open ik de schaar en begin wild te knippen."Knip."de ene staart valt op het vel papier."Knip."de andere staart wordt ook niet gespaard. Ik bekijk het popje."Hmmm. er ontbreekt nog iets."zeg ik en sta op om het popje te bekijken."Ah natuurlijk."zeg ik en sla me zelf voor mijn hoofd. Ik trek snel het jurkje uit en begin het jurkje te verknippen."Knip."ik knip de jurk doormidden."Wacht hier."zeg ik en loop de kamer uit naar beneden. Wanneer ik beneden ben sjees ik de hoek om ,maar realiseer gelukkig net op tijd dat mijn moeder op de bank ligt. Ik sluip stil naar de keuken en haal uit de keukenla een naald en een draad. Daarna loop ik naar de boeken kast en haal er textielverf uit. Snel loop ik naar mijn slaapkamer. Ik pak de verf en verf haar hele haar bruin. Daarna wend ik me tot de kleding. Ik knip de onderstehelft van de jurk die eerder op een rok lijkt weer doormidden. De stuk geknipte rok naai ik zodat er een broek onstaat en het bovenstestuk verf ik helemaal rood. Wanneer alles is opgedroogt is doe ik alles weer de pop aan. Ik kijk van een afstandje naar de pop."Mijn pop lijkt nu precies op mijn vader."denk ik blij en zet de pop op mijn bed."Lieve pap. Ik zal aan je blijven denken waar je ook bent."zeg ik en geef de pop een klein kusje. De wind blaast de raam open en er vallen duizende rozen bladen op de vloer. Het lijt wel op een teken want de rozen bladen waren in een hart gevallen."Ik hou ook van jou."zeg ik en kijk naar de heldere blauwe lucht."Pap is ver weg maar blijft toch altijd dicht bij mij".denk ik blij.