-020-

Weer een tijdssprog, wat kleiner deze keer;
Een paar maanden later tijdens het concert..................

'Ik weet dat dit liedje eigenlijk al te oud is om nog te zingen tijdens een concert. Maar ik ga het toch doen; dit liedje is speciaal.. WHO WANTS TO BE MY ONE LESS LONELY GIRL!?' Ik zie iemand van de crew door het gillende publiek rennen, het is Allison. Zij gaat een One Less Lonely Girl uitzoeken. Ik zie hoe ze zoekend om zich heen kijkt. Dan ziet ze mij, ik zwaai, ze zwaait terug. 'Emily!' gilt ze. En ze gebaart dat ik naar haar toe moet komen. 'Hi' zeg ik vrolijk. 'Meid, wat heb ik jou lang niet meer gezien!' zegt ze terwijl ze me een knuffel geeft. 'Wil je Justins One Less Lonely Girl zijn?' vraagt ze. Ik knik en loop trots, blij, zenuwachtig achter haar aan, naar het podium. 'Je weet nog hoe het gaat, toch?' ik knik en loop het podium op, een van de dansers begeleid me naar het krukje waar ik nog steeds zenuwachtig plaats neem. Zou Justin het wel leuk vinden? Zal hij niet schrikken? Ineens lijkt het me niet zo'n goed idee meer, maar ik kan nu ook niet terug. Ik zie Justin het trapje op het podium afgaan en wordt steeds zenuwachtiger. Hij neemt een bos bloemen van een van de dansers over en kijkt me aan. Even zie ik zijn wenkbrauwen omhoog gaan, maar dan komt er een grote glimlach op zijn gezicht en gaat het net zoals een gewone One Less Lonely Girl.

Na het liedje loop ik stralend met een bos bloemen van het podium af, daar zie ik Allison staan. 'Blijf je even tot na het concert? Ik denk dat Justin je nog even wil spreken.' Ik knik en we lopen naar een van de kleedkamers. 'Wil je wat drinken?' vraagt Allison als we in de kamer zijn. Dan zie ik pas dat Pattie, Justins moeder, daar zit. 'Emily!' roept ze blij zodra ze me ziet. Ze geeft me een knuffel. 'Hoe gaat het?' Het voelt weer net als eerst, de tour nadat we mijn vader ontmoet hadden. Ook toen was er altijd wat te lachen of waren we gewoon gezellig aan het praten. En voordat ik het weet hoor ik dat het concert afgelopen is. Ik hoor Justin praten en lachen, het komt steeds dichterbij. 'Net, die one less lonely girl, dat was Emily!' hoor ik hem tegen Scooter zeggen. 'Ze is hier.' Scooter doet de deur open.