~065~

Mary Brooks

Het is zaterdagavond en ik zit samen met Fred in de leerlingenkamer op de bank bij het vuur. Het is al laat dus we zijn bijna alleen, alleen Anne, Jennifer, Harry en Ron zijn nog een potje knalpoker aan het doen. Dan gaat het portret ineens open en stapt George de leerlingenkamer binnen.
‘Ik moest eerst zo ongeveer het hele kasteel schoon gaan maken en omdat hij vond dat het niet goed genoeg was moet ik nu ook nog strafwerk gaan schrijven. Nou dat mag jij mooi doen.’ Zegt hij terwijl hij onderweg naar Anne even naar Fred wijst.
‘Kan jij niet de helft doen?’ Probeert Fred nog maar George kijkt hem dodelijk aan. ‘Een derde?’
‘Pff. Kom dan, we moeten het morgenavond inleveren en ik ga er niet mijn hele zaterdag aan werken.’ Hij sleurt Fred van de bank, Fred zwaait nog even snel maar verdwijnt dan naar boven.
‘Misschien moeten wij ook maar eens gaan slapen?’ Vraagt Anne aan Jennifer.
‘Ja, kom je ook?’ Ze kijkt me vragend aan.
‘Ik kom zo. Harry, kan ik even met je praten?’
Hij kijkt me verbaasd aan. ‘Ehm… Ja, is goed…’
Ik glimlach even naar Ron, als hij beseft dat ik hem er liever niet bij heb.
‘Zeg.’ Begin ik als iedereen de leerlingenkamer uit is. ‘Jij hebt toch een ontzichtbaarheidsmantel?’
‘Ja.’ Zegt hij en kijkt me een beetje wantrouwend aan.
‘Mag ik die morgenavond misschien lenen?’ Vraag ik en kijk hem lief aan.
‘Nou, ik..’
‘Ik wil graag iets voor Fred doen, maar dat eist voorbereiding en..’
‘Ja, je mag hem wel lenen, denk ik…’ Mompelt hij dan.
Ik spring overeind. ‘Echt waar?!’
Hij knikt.
‘Oh, je bent echt geweldig.’ Ik geef hem een knuffel. ‘Ik ga nu maar slapen dus weltrusten.’
En met die woorden laat ik een verbaasde Harry achter in de leerlingenkamer.

Als ik in bed lig, denk ik nog eens na over mijn plan. Ik móét hem vinden.