2.

~alexandra~

het is hier weer heel gezellig.
Waarom slaagt deze familie erin om steeds
om de kleinste dingen ruzie te maken?
of ik iets nodig heeft
of wat ik vind,doet er allemaal niet toe.
Ik zal blij zijn als ik hier weg kan
en bij tom kan gaan wonen.
Ik ben nog nooit zo verliefd geweest,
een geluk dat ik hem nog heb,
of ik zou allang zot geworden zijn.
Daar komt alex. We mogen dan wel close zijn,
soms zou ik hem wel kunnen vermoorden,
maar ik zou niet zonder hem kunnen.
'Zeg zuster,ik heb goed nieuws,
ik mag vrijdag in den drippel gaan optreden.'
De enthousiasme was overal te bespeuren,
nu was zo'n moment dat ik zo jaloers kon zijn op hem.
'Wat leuk,maar dan ga je geen afscheid kunnen nemen?
want we vertrekken vrijdag wel hé. En je had beloofd dat je zou meegaan.' zei ik lichtjes geirriteerd.
Niet alles draait rond hem,ik ben er ook nog.
'ik weet ik dat wel,maar ik kan niet anders.
Ik beloof je dat ik het zal goed maken!'
riep hij terwijl hij weer wegliep.
Soms mis ik de oude alex,
die me elke dag mee nam naar het bos,naar ons plekje.
Waar we zo veel plezier maakten.
Kon ik maar terug gaan naar die tijd.
Mijn broer is mijn broer niet meer,
hij is niet meer de jongen waar ik mee kon lachen,
de jongen waar ik altijd bij terecht kon,
niet meer de jongen waar ik zoveel om gaf,
niet meer de jongen die me steeds kon doen lachen,..
We groeien uit elkaar en ik mis hem zo.
Het is alsof een deel van mij mist,
nu hij zoveel weg is zonder mij.
Hoe egoistisch kan hij wel niet zijn?
mij zo in de steek laten. Soms heb ik zin om hem dooreen te schudden en tegen hem te roepen dat ik er ook nog ben.
Maar ik weet dat dat niet veel zal uitmaken..
Lieve lieve alex,wordt snel weer de oude.
Met die gedachte,met die wens ga ik slapen.