Hd. 21: Her whisper is the lucifer.

Er valt een korte stilte als Anneleen de kamer inloopt. Ze ziet er slecht uit. Haar blonde haren zijn in een warrige knot op haar hoofd gebonden. Blauwe cirkels sieren haar ogen en ze heeft een aantal pijnlijke striemen die over haar gezicht en hals lopen. Het zwarte vest dat ze aanheeft valt tot over haar smalle knieën. Een trui van David, concludeer ik. Een nagemaakte glimlach verschijnt op haar gezicht en ze komt met kleine stappen binnen lopen.
"Hoe gaat het met haar?" vraagt ze zachtjes. Een korte knik duidt aan dat ze Manouk bedoelt. Nutteloos, want op Anneleen na is Manouk de enige die zich in een slechte lichamelijke toestand bevindt. Geestelijk waren we allemaal even brak.
"Stabiel," antwoord Yo Seob kort af, niet in staat om een langer antwoord uit te brengen. Anneleen knikt even kort, trekt een stoel onder de eettafel van de ziekenkamer vandaan en neemt naast ons plaats. Er valt nog een ongemakkelijke stilte, waarbij we allemaal naar Manouk staren. Ik neem een slok van de inmiddels koud geworden thee en werp een korte, onderzoekende blik naar Anneleen. Ze vangt mijn blik op en kijkt me vragend aan.
"Wat is er gebeurd?" vraag ik, doelend op de verwondingen rondom haar gezicht.
"Gevallen," meldt ze ontwijkend. Ze kijkt weer van me weg, wat me laat weten dat ze er liever niet over praat. Ik besluit het te laten rusten en neem nogmaals een slok thee.