12 - Huh...

Naruto pov.

Ik opende mijn ogen en zag een fel licht. De zon scheen volop in mijn ogen. Ik ging rechtop zitten. Ik zuchtte en dacht aan gister. Dat vernederende gedoe met Miaka en Tsunade. Ik stond op en liep naar de koelkast. Ik moet echt boodschappen doen. Ik zuchtte weer en kleedde me om. 'Wat zou Miaka vandaag doen?' Ik moet echt stoppen met in mezelf praten. 'Geen idee. Waarom vraag je dat niet aan haar?' hoorde ik achter me. 'Kakashi-sensei? Hoelang sta je er al?' 'Niet lang genoeg.' 'Ik dacht dat u op een missie was ofzo.' Hij liep naar de koelkast. 'Jij moet echt boodschappen doen. En, ja, ik was op een missie. Maar ik ben terug.' Hij liep naar het balkon. 'Maar even serieus, vraag haar wat ze vandaag doet. Wie weet wat er daarna gebeurd.' Hij verdween gewoon. Ik zuchtte. Zal ik naar Miaka gaan?

Ik besloot gewoon te gaan lopen. Ik keek naar de grond. Voor het eerst keek ik echt naar de grond. Oke, nu moest ik echt ophouden. Ik word gek hier! 'Naruto!' hoorde ik en viel achteruit. 'Sorry!' Ik opende mijn ogen. 'Miaka?' Ze lag bovenop mij. 'Sorry! Ik keek niet!' Ik probeerde mijn lach in te houden, maar liet toch een grinnik gaan. 'Wat is er zo grappig?' vroeg Miaka verbaasd. 'Kun je van me af gaan?' 'Oja, sorry.' Ze ging van me af en ik stond op. 'Heb je je bezeerd?' vroeg ik haar. Ze schudde haar hoofd. Ik bekeek haar eens goed. Ze had haar haar simpel los en ze had een blauwe jurk aan. Stond haar goed. 'Sorry.' zei ze nog eens. 'Het geeft niets. Je moet niet zo veel sorry zeggen.' 'Sorry.' 'Miaka...' zei ik met een zucht. 'Sorry!' zei ze weer. Ik begon te lachen. Ze keek me verbaasd aan. 'Wat is er zo grappig?' 'Jij.' Snel keek ze naar de grond en ik zag haar rood worden. 'Dus, wat doe jij vandaag?' vroeg ik zenuwachtig. Ze friemelde wat aan haar jurk. 'Ik was eigenlijk opweg naar jou.' 'Oh.' Ik stond maar wat droog naast haar. Eigenlijk moest ik haar nu uit vragen. Aah! Ik word gek! Oke, nu moet ik het vragen. 'Naruto?' vroeg Miaka opeens. 'Ja?' 'Zullen we vandaag iets gaan doen?' ze bloosde heel schattig. 'Ja, wat gaan we doen?' 'Um, gewoon. Iets.' Ik lachte. 'Zo komen we verder.' Nu moet Miaka ook lachen. 'Klopt. Een stuk verder.'