41.

Roselyn Valentina Patterson

Na zo’n zes uur in het vliegtuig gezeten te hebben, landden we en stonden we op het vliegveld in Canada. Justin had me in die zes uur straal genegeerd en me zelfs niet eens aangekeken en ik had de hele tijd maar zuchtend door het raampje zitten kijken. Ik vond het echt verschrikkelijk dat Justin zo tegen me deed en eigenlijk wilde ik even met hem spreken maar Pattie zat er de hele tijd bij, dus leek het me niet zo verstandig om dat gesprek in het vliegtuig te beginnen. Toen we al onze koffers gepakt hadden liep Justin gelijk op een vrouw af die aan elk zijde het handje van een kind vasthield. Aan de linkerkant een jongetje en aan de rechterkant een meisje. Dat moesten vast het broertje en zusje van Justin zijn. Justin sloeg zijn armen om zijn broertje en zusje heen en begon ze stevig te knuffelen. Ik keek even vertederd naar het drietal. Het zag er ook zo lief uit. Na een tijdje stond Justin op en knuffelde toen ook de vrouw die er de hele tijd bij had gestaan. Dat was waarschijnlijk de vrouw van Justin’s vader. Ik liep ook maar op de vrouw af en stelde me aan haar voor. ‘Hai, ik ben Rose. Een vriendin van Justin.’ Ik glimlachte even. De vrouw glimlachte terug. ‘Leuk je te ontmoeten. Ik heet Erin.’ Ik knikte even en boog me toen naar de twee kindjes. ‘Hai, ik ben Rose. Hoe heten jullie?’ vroeg ik met een glimlach. Het jongetje staarde me met grote ogen aan, alsof ik een of ander wonderbaarlijk iets was en het meisje glimlachte even. ‘Jazzie Jazzie.’ Zei ze. ‘Heet jij Jazzie?’ vroeg ik vriendelijk. Het meisje knikte snel. ‘En hoe heet je broertje dan?’ ‘Jaxon.’ Antwoordde Jazzie. Ik glimlachte. ‘Hai Jaxon.’ Zei ik toen tegen Jaxon. Hij keek me nog steeds een beetje verwonderd aan en stak toen zijn handje uit. Ik werd onderbroken door Justin de me bij Jazzie en Jaxon wegduwde. ‘Kom maar Jaxon, Jazmyn. We gaan naar papa toe.’ Hij beurde Jaxon op en pakte het handje van Jazmyn. Verbaasd staarde ik Justin na die Jaxon in de buggy tilde en daarna van me wegliep. Ik zag Jazmyn nog even achterom kijken en haar ogen die de mijne vingen. Ik lachte en automatisch lachte ze terug. ‘Rose.’ Zei ze terwijl ze met haar kleine vingertje mijn richting op wees. Justin keek ook achterom en even kruisten onze blikken elkaar. Daarna draaide Justin zich om. ‘Nee Jazzie. Zij is niet aardig. Zij is een slecht meisje.’ Ongelovig staarde ik naar Justin’s rug en ik voelde de tranen toch even achter m’n ogen prikken. Had Justin nou echt geen idee hoe pijnlijk zo’n opmerking wel niet was? Hoe erg hij me hier eigenlijk mee kwetste? Ik zuchtte even diep en knipperde even een paar keer snel met mijn ogen om de tranen terug te dringen. ‘Rose, kom je?’ vroeg Pattie van een afstandje. Ik knikte en liep toen achter Pattie aan.