Get ready for when i'll knock you down

Het gebeurde 3 jaar geleden, ik ging voor het eerst naar de voetbal training. Mijn shirt was gestreken, mijn schoenen gepoetst, ik had net nieuwe scheenbeschermers om en mijn mooiste pet op. Ik was er helemaal klaar voor en stapte zelfverzekerd het veld op.
Ik begon te praten tegen iedereen die er was en alles ging goed. Ik maakte nieuwe vrienden en mijn coach was ook lauw.
Toen gebeurde het: die arrogante pestkop kwam uitdagend op me aflopen.
"Wat moet jij hier nou, pukkelhoofd," vroeg hij spottend. "Dit is het voetbalveld en niet de balletschool hoor."
"En wat doe jij hier dan, dikhoofd," zei ik kalm maar man wat had ik zin om hem op zijn smoel te slaan. Ik was veel sterker dan hem. En zelf had hij nog nooit iemand knock-out geslagen, wat een pussy. Hij leek verward, toen vermande hij zich en zei: "Ik kan teninste voetballen."
"Dat kunnen we hier allemaal. Mijn hoofd is ten misnte niet zo enorm dat het niet meer in een pet past," zei ik spottend. Want ja, zijn hoofd was echt big. En hij had ok geprobeerd een pet op te doen, maar het was zo'n pet die alleen op de punt van z'n hoofd zat. Echt hilarisch.
"Gaan we moeilijk doen ofzo," zei hij uitdagend. Dreigend zette ik een stap naar voren. Hij deed hetzelfde.
"Moet je komen dan jonguh," zei hij. Wat een loser, ging hij nu new kids nadoen? Was dat het beste wat ie had? Best, dan spelen we het op zijn niveau.
"Ik maak je kapot," zei ik alsof ik het meende. Laat ik er nog een schepje bovenop doen. "Hou me tegen," zei ik en deed alsof ik uitviel.
Hij deinsde achteruit en ik lachte spottend.
"Wat valt er te lachen jonguh," zei hij. "Ga toch lekker terug naar de balletschool, we willen hier alleen voetballers." Hij lachte gemeen.
Nou kon die het krijgen ook. Ik hief mijn hand op en liet hem met al mijn kracht tegen zijn gezicht aankomen. Hij deed gelijk zijn hand voor zijn hoofd. Hij voelde aan zijn neus en toen hij zijn hand weghaalde zat die oder het bloed. Kwaad keek hij me aan. Hij schopte vol tegen mijn been aan. Verwachtingsvol keek hij naar mijn gezicht. Ik lachte.
"Nooit gehoord van scheenbeschermers ofzo? Dat is wat écht voetballers dragen," zei ik. "Jammer dat jij dat niet bent."
Nu was het mijn beurt om te schoppen. Ik hag mijn voetbalschoenen nog niet aan, gelukkig voor hem. Als je met mijn kracht noppen op je been krijgt ben je echt niet blij! Ik haalde uit en raakt zijn scheen.
Hij gilde. Ja, hij gilde. Als een meid.
"Je gilt als een meid," zei ik dan ook. "Pussy," voegde ik eraan toe.
Ik draaide me om en wilde weg lopen. Toen voelde ik ineens een duw in mijn rug. Bijna viel ik voorover. Ik herstelde me en draaide me om.
"Beetje laf he," zei ik, "om iemand van achter aan te vallen."
"Dat is omdat je me pussy noemt, kut" zei hij kwaad. Hij was rood aangelopen, waarschijnlijk van schaamte.
Maar dat liet ik me niet zomaar zeggen en weer haalde ik uit naar zijn hoofd. Ik raakte hem zo hard dat mijn hand pijn deed. Hij viel neer.
"Die is ver," zei een jongen uit mijn team.
"Knock-out," zei een ander, "die komt voorlopig niet bij."
"Lekker rustig," zei de eerste nu weer.
Ze vertelden me dat hij ze hier vaker kwam irriteren. Hij heeft vast het lef niet om nu nog eens terug te komen, dacht ik tevreden.
Toen gingen we voetballen en leefden nog lang en gelukkig.