Duisternis

Een paar dagen later mijn moeder sliep op de bank en s'avonds hoorde ik haar huilen. Ik loop naar boven ik stop even op de trap ik hoor even een snik. Het huis wat ooit naar koffie en gezzeligheid rook. Rook nu naar verdriet en dood. Ik loop snel naar boven naar mijn kamer. Het is donker. Normaal gesproken liep pap mee om alle enge monsters weg te jagen ,maar nu is hij er niet. Snel duik ik me bed in en sla de lakens over mijn hoofd."Wees groot. Wees niet bang."fluister ik en wieg me zelf in slaap. het is stil en de schaduwen op mijn muur beginnen te bewegen. Heksen ,harige monsters en wolven komen er te voorschijn. Snel doe ik mijn lampje aan die als een leeuw alle enge schaduwen verjaagt. Ik sla mijn armen om mijn knieën."Nu moet ik groot zijn."zeg ik met tranen in mijn ogen. Ik ben alweer bijna in slaap gevallen toen mijn nachtlampje uitgaat. Ik druk op het knopje van mijn nachtlampje ,maar hij gaat niet aan. Machteloos blijf ik drukken op het knopje. Met tranen in mijn ogen kijk ik om naar de schaduwen die me besluipen."Ga weg !"roep ik."Waarom zouden we je hebt toch niemand die je kan helpen."beantwoorden de schaduwen en komen dichter bij. Ik begin nog sneller op het knopje te drukken draai aan de gloeilamp ,maar het lampje blijft uit en de kamer wordt overspoelt door schaduwen. Snel trek ik de dekens over mijn hoofd en ik ben niet meer van plan om er onderuit te komen."Je hoeft niet bang te zijn. Ik doe niks."zei een lieve stem die zo vertrouwt voelt als een hand van een engel. Ik schudt mijn hoofd."Ga weg !"roep ik angstig. Er kwam een zucht."Is dit beter ?"vroeg ze en de hele kamer baden in een fel mooi hemels licht. Ik doe langzaam mijn deken van mijn hoofd."Ah dat is al beter."zei de stem er stond een gedaante bij mijn bed. Ik slik even denkend aan de gedaante bij papa´s bed. Mijn keel voelt droog en ik voel een woede."Waar is papa !"schreeuw ik boos."Dat weet ik niet."zegt de gedaante angstig."Waar is papa !"schreeuw ik boser en spring onder mijn dekens vandaan."Ik weet niet waar je het over hebt."zegt de gedaante en deinst achteruit."Ik trap niet in je goed heiligheid."zeg ik en zet een paar stappen vooruit. De gedaante deinst weer achteruit. Opeens zie ik twee angstige zeeblauwe ogen."Het is hem niet."bedenk ik me en stap achteruit. Ik kijk om."Je hebt me lamp laten branden"zeg ik verrast wanneer ik de lamp zie branden. De gedaante knikt het was een vrouw gehuld in een helder licht als een engel."Dank je."zeg ik dankbaar."Ik denk dat het een misverstand is."zei de gedaante en begint te glimlachen. Het licht begint te knipperren."Oh. Ik heb weinig tijd. Ik kom je waarschuwen. Vertrouw niemand ,ook al kom je alleen te staan. Vertrouw niemand."zei de gedaante toen verdween ze."Wacht laat me niet alleen."roep ik ,maar het licht is al uit mijn kamer verdwenen. Ik kijk rond. De schaduwen klommen weer de muren op en grijnsde. Snel duik ik weer onder mijn dekens. Wanneer ik even onder mijn dekens vandaan kijk. Zie ik de schaduwen dansen in een cirkel om een klein lichtje dat hevig probeert te blijven leven en dit alles lijkt gestuurd door de gedaante die bij papa´s bed stond. Voordat ze me zagen dook ik weer onder de dekens. Wachtend op het licht van de ochtend.