~11~

Benjamin sprong op mij af en zette zijn tanden in mijn nek. Ik slaakte een gil en voelde mijzelf steeds zwakker worden. Ik hoorde nog gegrom en zag een enorme roodbruine wolf op Benjamin af springen. Ook voelde ik koude handen op mijn lichaam. Ik werd opgetild maar voelde mezelf nog steeds zwakker worden. Warmen handen raakte mij aan en ik hoorde heel zacht mijn naam. Seth dacht ik. Ik raakte mijn bewustzijn kwijt maar voelde wel nog een paar koude handen over mijn lichaam gaan. Ik werd wakker door een piepend geluid naast mij. Ik keek rond en wist al meteen waar ik was, het ziekenhuis. Seth zat in de stoel in de hoek, slapend, met opgedroogde tranen op zijn wangen. ‘Seth’ zei ik zacht in de hoop dat hij het hoorde. Zijn ademhaling haperde even maar hij sliep verder. Ik zuchtte diep, waardoor hij nu wel wakker werd. ‘Tink!’ schreeuwde hij en hij rende op mij af. Hij pakte mijn handen vast en keek me bezorgt aan. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg hij. Ik keek hem raar aan. ‘Ligt eraan wat er gebeurt is’ zei ik terug. ‘W-weet je dat dan niet meer?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik herinner me dat we bij de Cullens waren omdat Carlisle mij moest onderzoeken voor mijn ondervoeding, verder niets’ vertelde ik. ‘Weet je niets meer van Benjamin?’ vroeg hij. ‘Wie is Benjamin?’ vroeg ik. Hij keek me geschrokken aan en stond op. ‘Wat ga je doen?!’ riep ik hem na. ‘Carlisle halen’ mompelde hij en rende weg. Binnen een minuut was hij weer terug met Carlisle. ‘Goedemorgen Tink, hoe gaat het met je?’ vroeg hij. ‘Goed, ik weet alleen niet waarom ik hier lig, en wie is nou Benjamin?’ vroeg ik. Carlisle keek me bedenkelijk aan. ‘Ze herinnerd zich het niet meer’ zei Seth. Carlisle kwam op mij af. ‘Je weet nog wel wat zij zijn? Seth en ik?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Vampier en weerwolf’ zei ik zacht. Hij knikte en Seth zuchtte opgelucht. ‘Benjamin is ook een vampier en hij heeft je aangevallen, hij had dorst. Jacob heeft hem van je af gehaald, daarna heeft Edward jou naar mij gebracht. Je hebt twee dagen geslapen’ vertelde Carlisle. Ik knikte. ‘Er moet ook altijd iets met mij gebeuren hé?’ mompelde ik. Seth kwam naast me zitten en hield mijn hand vast. ‘En mijn ondervoeding?’ vroeg ik aan Carlisle. ‘Door je bloed verlies ben je erg zwak geworden, het zou wel weer moeilijk worden om bij te komen, maar je moet het niet opgeven’ zei Carlisle. ‘Doe ik niet’ mompelde ik. Carlisle knikte en liep weg. Seth keek me aan en er liep een traan over zijn wang. Ik veegde hem weg en glimlachte naar hem. ‘Het komt allemaal goed, Seth’ zei ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Niet’ zei hij zacht. ‘Wel, ik weet het zeker’ zei ik. Seth keek me aan, met tranen in zijn ogen. ‘Ze hebben je kans op overlijden vergroot Tink, door wat er gebeurd is denken ze dat je te zwak bent om bij te komen’ vertelde hij. Ik glimlachte zwak naar hem. ‘Ik ben niet van plan dood te gaan Seth, maar…’ zei ik maar stopte toch maar, ik wou hem niet boos maken. ‘Maar wat?’ vroeg hij. ‘Nee, niets’ zei ik. Hij keek me vragend aan. Ik zou hem niet vertellen dat de Cullens me anders wel mochten veranderen, dat zou hij niet meer in mijn buurt, vampier en weerwolf kan niet. Ik zuchtte zacht en Seth keek me aan. Ik lette niet op hem en keek naar mijn nagels. Verbaasd keek ik ernaar. ‘Waarom zijn mijn nagels in regenboog kleur gelakt?’ vroeg ik. Seth grinnikte zacht. ‘Rosalie kwam langs gisteren en heeft je nagels gelakt, ze vond ze zo mooier bij je passen’ vertelde hij. Ik lachte met hem mee. ‘Wie is er allemaal geweest?’ vroeg ik. ‘Haast iedereen van de roedel, de Cullens en Carmen van de Denali clan’ zei hij. Ik knikte, ze gaven wel om me. Ik zuchtte. ‘Oke, wat is er?’ vroeg hij. Snel verzon ik een smoes. ‘Ik haat ziekenhuizen’ mompelde ik. Ik keek op. Hij trapte erin, wat kon ik toch goed liegen! ‘Wanneer mag ik weg?’ vroeg ik. ‘Dat moet ik even vragen, ik ben zo terug’ zei hij en hij drukte een kus op mijn voorhoofd. Toen werd er op de deur geklopt. ‘Binnen’ mompelde ik. Edward kwam binnen met Renesmee en Seth liep weg. ‘Hey’ zei ik. Renesmee glimlachte en sprong op mijn bed. ‘Je moet niet tegen hem liegen, Tink’ zei Edward. Ik zuchtte. ‘Als hij weet dat jullie mij mogen veranderen als ik dood ga, word hij boos Edward, een vampier en een weerwolf kunnen niet verliefd worden’ zei ik. Oftewel, vertaald; Mijn enige optie is dood gaan. Edward gromde. Oja, gedachten lezer. ‘Je gaat niet dood’ gromde hij. Ik rolde mijn ogen, niet antwoord gevend, Edward wist al waarom. ‘Wat dacht ze?’ vroeg Seth die achter Edward stond. O laat Edward alsjeblieft een leugen vertellen! ‘Ze dacht aan de mogelijkheid van dat ze dood kon gaan’ loog Edward. Ik bedankte hem duizenden keren in mijn gedachte. ‘En?’ vroeg ik aan Seth. ‘Ze houden je liever hier, maar je mag ook weer naar de Cullens toe’ mompelde Seth, die blijkbaar liever had dat ik hier bleef. ‘Dan weet ik mijn antwoord al’ zei ik. ‘Dat dacht ik al’ mompelde Seth. ‘Oke’ zei Edward plotseling. Ik keek hem vragend aan. ‘Carlisle vraagt of ik jou wil meenemen, als je koos om naar ons te gaan’ vertelde Edward. Ik glimlachte en knikte. ‘Ik kom je straks halen dan maar’ zei hij en liep met Renesmee weg. Ik gaapte. ‘Ga maar weer slapen’ zie Seth. Ik luisterde al niet echt meer, want ik viel al in slaap.