OO6

Susan Ann Brooks

Als Lily en ik weer teruglopen naar de boom, heeft zich daar inmiddels een groepje leerlingen verzameld dat ik maar al te goed ken.
´Severus.´ Mompel ik en samen rennen we naar de boom.
´Zo, Secretus, probeer je een kleurtje te krijgen?’ Hoor ik Sirius spottend zeggen.
‘Ja, Secretus.’ Zegt Peter, wat hem een geïrriteerde blik van Sirius oplevert.
‘Laat hem met rust, Zwarts.’ Zeg ik en trek mijn toverstok.
‘Och, kan die arme Secretus zichzelf niet meer verdedigen?’ Grijnst James naar Severus, die hem boos aankijkt.
Ze hebben duidelijk een spreuk gebruikt, want hij kan niks meer zeggen.
‘Ga gewoon weg, James.’ Zucht Lily, terwijl ik Severus’ stem terugbreng.
James kijkt haar een beetje vreemd aan en kijkt dan weer terug naar Severus. ‘We zien je later nog wel, Secretus.’ Na dat gezegd te hebben, draait hij zich om en loopt samen met zijn vrienden weer weg.
‘Stelletje irritante… Ik kan ze soms echt niet uitstaan.’ Ik ga naast Severus zitten. ‘Alles goed, Sev?’
Hij knikt. ‘Waar moet ik jullie nou mee helpen?’ Hij pakt mijn spullen aan.
‘Mij hoef je niet te helpen, ik had het natuurlijk allang af.’ Zegt Lily, die weer in de zon gaat zitten.
Ik kijk even naar Severus en rol met mijn ogen. ‘Ik heb het ook al bijna af. Maar kan je even kijken of dit zo allemaal klopt?’
Als Severus mijn verslag heeft nagekeken en verbeterd, lopen we weer terug naar het kasteel voor de lunch.
‘Je mag ook wel bij ons komen zitten.’ Zeg ik als Severus naar de tafel van Zwadderich wil lopen.
Lily, die al op weg was naar de tafel van Griffoendor, staat stil en knikt. ‘Kom.’
‘Ik denk niet dat dat een goed idee is.’ Zegt Severus een beetje twijfelend als hij James en Sirius ziet zitten. ‘Gaan jullie maar, ik zie je zo wel weer.’ Hij draait zich om en loopt naar de tafel van Zwadderich, waar hij alleen gaat zitten.