~060~

George Weasley

Ik loop door de brede gang die verlicht wordt door fakkels. Overal hangen schilderijen van etenswaren, maar ik stop pas als ik bij het schilderij van de reusachtige zilveren fruitschaal aankom. Ik kietel de reusachtige peer, die meteen begint te spartelen en giechelen totdat hij in een groene deurknop verandert. Minstens honderd elfen kijken me even aan als ik de deur open, de meeste glimlachen en knikken even en gaan dan weer verder met waar ze mee bezig waren. Maar een stuk of twintig elfen komen op me af en maken kniebuigingen. Als ik ze heb vertelt waar ik voor kom, gaan ze meteen enthousiast aan het werk.

Als ik terug ben in de Noordertoren kijkt Fred me even hoopvol aan, maar als hij ziet dat ik het ben begint hij weer door het lokaal de lopen. Ik lach even en wil een opmerking maken, maar als Fred me geïrriteerd aankijkt besluit ik toch maar mijn mond te houden en loop naar het hoekje waar ik de spullen klaar ga zetten. Ik blijf daar staan wachten tot Mary en Fred zitten en op het juiste moment loop ik met mijn karretje naar voren, ik speel voor ober.
‘Goedenavond, vandaag staat-’ Het karretje blijft vastzitten in de kussens en valt om als ik hem verder probeer te duwen.
Niet veel later lig ik ook op de grond, ik zit helemaal onder het voedsel en drinken dat daarnet nog op het karretje lag. Mary kijkt me een beetje bezorgd aan terwijl Fred gefrustreerd zijn hoofd op zijn handen laat rusten.
‘Niks kan misgaan…’Mompelt hij.
Ik glimlach onschuldig en Mary schiet in de lach. ‘Je ziet er echt niet uit., George.’
Fred kijkt eerst haar even verbaasd aan en kijkt dan naar mij. Ik haal opgelucht adem als hij ook begint te lachen en naar me toeloopt.
‘Oepsie…’ Ik kijk even naar mijn kleding als Fred me overeind geholpen heeft. ‘Sorry, ik-’
‘Ga maar gewoon, douchen ofzo.’ Zegt Fred, nog steeds lachend.
Ik klim weer naar beneden, maar als ik me omdraai weet ik dat we allemaal een probleem hebben.
‘Eh… Hai.’