Why are you doing this?

Ik pak Mathijs zijn hand vast en knijp erin. Richard gebaart met zijn hoofd naar de deur. "Lopen." langzaam lopen we naar de deur. Buiten staat een busje op het erf. Verschrikt zie ik dat het het busje is waarmee ik hierheen ben gekomen. Richard opent de achterdeur. "Instappen."
We stappen in het busje en Richard gooit de deur dicht. Zelf stapt hij voorin en start de motor. Het busje rijd weg. Ik kruip dicht tegen Mathijs aan. "Ik hou van je" fluister ik. "Ik ook van jou" zegt hij en hij drukt een kus op mijn haar. "Nu mag je het hele verhaal vertellen" zegt hij. Ik knik en ik begin te vertellen. Vanaf het moment dat ik op het strand werd gebeld door mijn tante, het moment in het ziekenhuis dat we erachter kwamen dat Mathijs weg was, mijn zoekacties en huilbuien en de ruzies met Richard. Als ik vertel over mijn nachtelijke zoekactie in het huis van Richard moet Mathijs lachen. "Heb je dat echt gedaan?" vraagt hij. Ik knik en vertel weer verder. Ik vertel van de achtervolging van het busje, van de val door het konijn van het graven van mijn eigen graf en van het begraven van de man. "Heb je die man levend begraven?" vraagt Mathijs. "Ja" zeg ik. "Alleen wel met zijn hoofd boven de grond hoor." Mathijs knikt en geeft aan dat ik door moet vertellen. Ik vertel over het stelen van het busje en van de TomTom. Dan kom ik bij het gedeelte van de ontsnapping door de luchtschacht, de kamer met foto’s en het vinden van de sleutel. "En dat was het" besluit ik mijn verhaal. "Wow" zegt Mathijs. Plotseling staat het busje stil en stapt Richard uit. Hij opent de achterdeur van en busje. "Meekomen" beveelt hij streng. Ik help Mathijs met opstaan en samen strompelen we het busje uit. Richard heeft nog steeds zijn pistool op ons gericht en beveelt ons te lopen. We staan boven aan de afgrond van een steengroeve. Langzaam lopen we langs de afgrond tot we bij een stuk komen waar het een stuk minder stijl is. "Naar beneden" zegt Richard. Ik kijk hem verbaast aan. "Hoe kan Mathijs nou naar beneden komen?" vraag ik. Richard zucht geërgerd. "Weet ik veel, help hem of zo?" zegt hij nors. Ik laat Mathijs op me leunen en samen lopen we langzaam naar beneden. Onderweg glijden we een paar keer uit en Richard beveelt ons om weer op te staan en door te lopen. Het verbaast me hoe rustig ik blijf. Als we beneden in de steengroeve staan leidt Richard ons naar een soort gat in het steen. We lopen naar binnen. Het is een soort gangenstelsel. Richard pakt een zaklamp van de muur en geeft hem aan mij. "Lopen en zorg dat je niet valt" zegt hij. Ik schijn op de grond en we lopen de gang door. Na een tijdje komen we aan bij een ruimte zo groot als een huiskamer. In het midden van de kamer staan twee stoelen met de leuningen tegen elkaar aan en wat apparatuur. Richard gebaart dat we op de stoelen moeten gaan zitten. We gaan zitten en Richard steekt een fakkel aan die aan de muur hangt. Naast de apparatuur liggen twee touwen. Richard bindt Mathijs zijn handen vast achter zijn rug en daarna doet hij hetzelfde met mij. Dan rommelt hij aan de apparatuur. Plotseling verschijnt er 10:00 op een schermpje. Richard lacht even. "Zien jullie dit?" vraagt hij en hij wijst naar de apparatuur. "Als ik straks op de rode knop druk gaat de timer aftellen en na tien minuten vliegt de boel de lucht in. Geschokt staren we hem aan. Gaat hij ons opblazen? Richard gaat met zijn hand naar de knop. "Wacht!" roep ik. "Wat?" vraagt Richard. Ik kijk hem smekend aan. "Kun je misschien eerst uitleggen waarom je dit doet?"

Leuke story!!: http://www.quizlet.nl/stories/46780/love-for-the-coma-boy/