~059~

Fred Weasley

Het is bijna half acht dus ik loop nog een laatste rondje door het lokaal en steek een paar kaarsen aan die uit zijn gegaan. Als alle kaarsen zijn aangestoken, hoor ik iemand het trapje oplopen en niet veel later zie ik Mary’s hoofd door het luik verschijnen. Ik glimlach als ik haar verbaasde gezicht zie en steek mijn hand uit om haar naar boven te helpen en naar de tafel te leiden.
‘Goedenavond, schoonheid.’ De zenuwen die zojuist nog door mijn lichaam gierden, zijn ineens verdwenen. Ze is gekomen.
Ik grijns als mijn begroeting eerst verbazing, maar dan een verlegen glimlach tevoorschijn haalt. Als we bij het tafeltje aankomen, schuif ik haar stoel voor haar naar achter en als ze gaat zitten schuif ik hem voorzichtig weer aan. Ze kijkt een beetje verbaasd rond in het lokaal.

Mary Brooks

Als ik zit, kijk ik verbaasd rond in het lokaal waar we meestal Waarzeggerij hebben. Ik wist niet dat Fred zó of eigenlijk überhaupt romantisch kon zijn. De vele kaarsjes die verspreid in het lokaal staan, zorgen ervoor dat het lokaal zwak verlicht wordt. De vloer ligt vol met kussens met uitzondering van het pad naar het luik en een pad naar een donker hoekje. En bij de muur zie ik een paar emmers met water staan. Ik vraag me af waar die voor zijn.
Fred, die me ziet kijken, besluit wat toelichting te geven. ‘Voorzorgsmaatregelen. Als er iets of iemand valt, word die opgevangen door de kussens. En het water is voor het geval er iets in de fik vliegt. Deze keer zal er niks meer mis gaan.’
Dan zie ik ineens iets bewegen in het donkere hoekje, niet veel later komt George naar ons toelopen met een karretje. ‘Goedenavond, vandaag staat-’
Het karretje wijkt af van het paadje en komt daardoor vast te zitten in een van de vele kussens. George probeert het karretje verder te duwen waardoor het karretje omvalt en George ook meegetrokken wordt.

Er zal niks meer misgaan?