Hoofdstuk 6.

Ik sta midden in Samir zijn keuken en ben opzoek naar de dingen die ik nodig heb om te gaan koken. Ik trek alle kastjes open en verzamel de dingen die ik nodig heb en stal ze uit op het grote aanrecht. Ik voel me hier net een prinsesje. Het is zo groot en wit en licht. Samir heeft me net een hele toer gegeven door zijn huis en als ik hier ooit naar het toilet moet, zal hij me waarschijnlijk moeten brengen en ophalen want ik heb echt al geen idee meer waar dat was. Dit is echt een huis waar je uren in kan ronddwalen omdat je de weg kwijt ben geraakt. Maar ondanks dat het zo groot is, is het wel heel gezellig en voel ik me hier prettig. ‘Heb je alles?’ vraagt Samir als hij de keuken inloopt. Ik knik en glimlach even naar hem. Hij grijnst en knuffelt me even. Ik maak me los uit zijn armen en ga aan het werken. Ik voel de ogen van Samir op mijn huid branden maar ik geef hem geen aandacht en ga verder met waar ik mee bezig ben. ‘Zal ik de tafel dekken?’ vraagt Samir na een tijdje. ‘Ja doe maar’ zeg ik terwijl ik in de pannen roer en op een klokje kijk voor de tijd. Over 5 minuten ben ik klaar en ik zeg dat dan ook even tegen Samir. Hij knikt en loopt de keuken uit om, ik denk, de tafel te gaan dekken. Dan is mijn eten klaar en pak ik alvast een pan die ik mee neem naar de eetkamer. Samir heeft de tafel echt prachtig gedekt. Er staan zelfs kaarsjes. Hij neemt de pan van me over en zet die neer. Ik loop snel naar de keuken om de andere twee pannen te gaan halen. Dan loop ik terug naar de eetkamer en zet ze op tafel. Samir loopt met me mee en haalt de stoel achteruit zodat ik kan gaan zitten en schuift hem dan netjes aan, zoals een echte heer zou doen. ‘Ik heb geen wijn, want dat is slecht voor de baby. Is water ook goed?’ vraagt hij lief. Bij het woord baby gaan mijn handen automatisch naar mijn buik. ‘Is goed, dank je’ zeg ik met een glimlach zijn richting op. Hij schenkt bij ons allebei in een wijnglas water. Ik bedank hem zachtjes. We scheppen het eten op. We eten in stilte. ‘Serieus, Aimee’ mompelt Samir. ‘Wat?’ vraag ik verbaast. ‘Je kan echt geweldig koken’ zegt hij dan. Ik bloos een beetje. ‘Dank je’ mompel ik dan. Hij lacht lief en eet verder. ‘Je moet meer eten’ zegt Samir als ik mijn bord van me wegschuif terwijl het nog halfvol ligt. ‘Ik zit vol en ben misselijk’ mompel ik. Samir springt op. ‘Heb je weeën, gaat het? Wil je liggen?’ ratelt hij bezorgt terwijl hij zijn hand op mijn voorhoofd legt. ‘Kan dat?’ vraag ik voorzichtig. Hij knikt en helpt me met opstaan. Hij neemt me mee naar boven naar zijn slaapkamer en laat me op zijn bed liggen. Ik sluit vermoeid mijn ogen. Samir sluit de gordijnen en legt een deken over me heen.