Ze zat te genieten in een zwak maar heerlijk lente zonnetje in het prille begin van maart. Ze zat in de tuin, de tuin van hun. We woonden eventjes in het huis wat ooit van hun is geweest. Zij die twee, zij waren de redders in nood. Nu, nu is het te gevaarlijk om hier te wonen voor lang maar voor eventjes een aantal daagjes zoals nu kon het wel. Hun wilden eventjes terug. Heel eventjes maar, het kon gemakkelijk het was stil en rustig. Geen anderen, niet dat er anderen waren zoals ons, zij, zij waren eigenlijk allemaal anders, ook al zagen we er precies maar dan ook precies het zelfde eruit. Er waren wat kleine verschillen die voor ons weer groter waren. Maar dat was in het gedrag en de manier waarop zij in het leven stonden. Wij zijn eigenlijk wel onbeleefde maar ook erg egoistische mensen. Maar zij, zij zijn heel anders. Nee wij zijn geen weerwolven, vampiers of andere vreemde wezens die soms mens en soms dier zijn nee wij zijn gewoon mensen en blijven mensen, wij zijn mensen, de echte, niet de andere gemaakte mensen. We leven in een vreemde wereld.
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen
Reageer (1)
o_O verrückt, weiter
1 decennium geledenXx