Een nieuw begin begint

Violet had snel een soort van krabbel bedacht. En nadat meneer Baily het aandachtig had bekeken, moest ze hem de deur uit volgen.
‘Ik zal je laten zien waar je de komende tijd werkt en waar je slaapt.’
Om in de fabriek te werken moest Violet daar ook slapen. Aangezien ze geen slaapplaats had vond ze dat geen enkel probleem.
‘Kijk eens aan.’ meneer Baily opende een deur aan het einde van de lange gang een verdieping lager. ‘Dit is jou kamer. En je boft,’ hij liep de kamer in en draaide zich weer om. ‘hij is alleen van jou! Geen kamergenoot. Lekker hè?’
Violet knikte ‘Ja zeker’. Dit kwam haar erg goed uit, zo had ze een plak waar ze echt even alleen kon zijn.
Meneer Baily liep de deur weer uit. ‘Nou, ik moet weer aan het werk. Voor vragen kan je altijd naar je buren.’ Hij wees naar de deuren links en rechts van haar kamer. ‘Ze zijn erg aardig.’ Hij liep al weg toen hem iets binnen schoot en hij zich weer omdraaide. ‘Als je morgen om vijf voor zes bij Sofie aanklopt dan kan je met haar meelopen naar je werkplek.’ Aangezien hij wees naar de linkerdeur, nam Violet aan dat Sofie daar sliep. ‘Neem een dagje om je kamer in te richten, slaap goed, en veel succes met je eerste werkdag morgen.’

Violet draaide zich om en bekeek haar kamer eens goed. Al wist ze niet hoe een gevangeniscel eruit zag, ze vond dit er heel dichtbij komen. De langwerpige kamer had tegenover de deur een raam met tralies. Waarschijnlijk als beveiliging. Tegen de linkermuur staat een stapelbed, opgemaakt en al. Daarachter staat nog een ladekast. Rechts staat nog een klein bureautje met laatjes en een bureaustoel. Spullen had Violet niet om uit te pakken. Dus dat wat snel klaar. De klok boven het bureau gaf 9 uur aan. Violet moest nog een hele dag en nacht wachten voor ze aan het werk ging. Maar dat kon ze met gemak. Wat is 21 uur als je al 100 jaar niet slaapt en gewoon rond loopt?

__________

Reacties? I love them(H)