015

Ik werd wakker van twee lippen op mijn voorhoofd, ik opende mijn ogen en een lieve glimlach was het eerste wat ik zag. 'Tijd om op te staan.' zei hij zachtjes en schoof de deken een stukje van ons af. Ik graaide in mijn koffer, heftig op zoek naar mijn school uniform, ik kijk op de klok aan de muur en ik dacht dat ik een hartaanval zou krijgen. 'Gerard! Ik moet over een kwartier weg!' Gerard komt van de badkamer naar me toe gelopen met een handdoek om zich heen. 'Rustig schat, ik breng je met de auto.' Ik hoorde niet wat hij zei en rauw doe ik mijn blousje en rokje aan. 'Gotver die klote stropdas.' Gerard lachte en nam het van me over. 'Niet echt netjes voor een jonge dame' zei hij en knipoogte. Ik bloosde een beetje maar toen hij mijn stropdas om had gedaan liep ik naar de spiegel en fatsoeneerde mijn haar. Ik ook met mijn grote mond.. Nu vindt hij me vast hartstikke brutaal.. 'Ik zal ontbijt voor je maken, ik zie je zo beneden.' zei Gerard en ik hoorde hem de trap af gaan. Geen stiekjes.. Shit, dat gaan ze niet leuk vinden op school. Ik draag mijn haar vrijwel nooit los, alleen met feestdagen. Als ik de trap af kom fluit Gerard naar me. 'Je hebt toch niet toevallig een enorm knappe leraar op je school he?' ik lachte toen ik de mannelijke docenten voor me zag, nee nou niet bepaald david beckhams. 'Nee gek..' zei ik blozend en ga tegenover hem aan tafel zitten waar een kom met muesli voor me klaar stond. Ik propte gretig de lepel in mijn mond en Gerard maakte zijn sporttas klaar. 'Ben je klaar om te gaan?' Ik knikte en pakte mijn schooltas uit het halletje. Hij drukte me kort tegen zich aan en gaf me een klein kusje. De zon scheen fel, het was nog niet eens echt zomer maar warm was het al wel. We stapte in zijn auto en rede weg. Ik zoek in mijn tas naar mijn portomonee. 'Shit, ik heb niet genoeg.' zei ik zacht, het was niet de bedoeling het hardop te zeggen maar Gerard ving het meteen op. Hij stopte de auto want we waren inmiddels aangekomen bij mijn school. Hij haalde zijn geld tevoorschijn en gaf 10 pond aan me. 'Gerard, dat kan ik niet aannemen hoor.. ' Hij kwam dichterbij en gaf me een zoen. Heel onopvallend -ahum- duwde hij het briefje in zakje van mijn blousje. 'Dankje..' zei ik en streelde even door zijn haar. 'Tot vanavond schatje.' Toen ik bij de stenen muur was die het schoolplein van de stoep scheidde keek ik nog even om en zwaaide naar hem.

Gespannen kijk ik op mijn horloge, ik moet nog wel op tijd kunnen komen. Midden in het gebed stormde ik het lokaal binnen, ik schaamde me kapot. 'Jongedame, dit is al de zoveelste keer. Jij blijft vamiddag een paar uur na.' Ik wilde wel protesteren maar wat voor nut had het? Sinds ik Gerard heb ontmoet boeit school me helemaal niets meer. Flora, Elizabeth en Xiaoyu keken alle drie mijn kant op toen ik aan de andere kant van de klas ging zitten. ' Lauren, ik waarschuw je, ga op je plek zitten!' 'Ik zit toch?' zei ik, ook al wist ik best wel waar ze op doelde. 'Genoeg, ga op de gang staan!' Ik sloeg mijn haar over mijn schouder net zoals ze dat deden in videoclips. Een paar meisjes lachte maar het deed me niet zo veel. Ik sloot de deur achter me en leunde met mijn rug tegen de muur. Wat was ik blij dat ik vanavond weer bij Gerard kon zijn. Ik hoorde een klap en ik schrok wakker uit mijn gedachten. Met langzame passen loop ik richting de plaats waar de klap vandaan kwam. Ik stond voor de deuropening waar een man gehurkt zat en boeken opraaptr van de vloer, zo te zien had de boekenplank het begeven, dit oude stoffige klooster ook. Mijn blik kruiste met de zijne en ik liep naar hem toe en hielp de boeken oprapen. Het was een tijd stil, we zeiden geen woord tegen elkaar. 'Kun je wel praten?' zei hij uiteindelijk lachend en ik knikte. ' Ja al best wel wat jaar.' Hij glimlachte en stak zijn hand naar me uit. 'Mr. Adams' ik nam zijn hand aan 'Lauren.' 'Zo wat doe jij zo alleen terwijl de lessen al begonnen zijn?' Hij keek me aan met grijs,blauwe ogen. 'Ben er weer eens uitgestuurd..' Ik leunde tegen het bureau en strijk mijn rokje glad. 'Ze zijn wel erg streng hier, het is pas mijn eerste dag en er hangt hier nogal een kille sfeer moet ik bekennen..' ik knikte ' Je raakt er wel aan gewend, bekeren tot een geloof zal ik toch nooit doen.' 'Hoe komt het dat je op deze school terecht bent gekomen?' 'Hmm.. Mijn ouders, ik heb niet veel keus. Maar ik woon niet meer thuis. Misschien ga ik wel gewoon van deze school af.' Hij streek zijn donkere bruine haar naar achter n schudde zijn hoofd. ' Jammer, je bent de enige 'normale' leerling die ik tot nu toe heb gesproken.' ik lachte zacht, ik beschouwde het als een groot compliment, ik wilde nooit zo'n saaie doos worden als die tena lady mutsen hier, vreselijk. 'Ik ga maar weer verder met mijn werk, ik heb nog een hoop te doen helaas..' 'Oké' zei ik en liep naar de deurpost. 'Ik zie je nog wel' zei ik en verdween uit het lokaal. Ik ga terug op mijn plekje tegen de muur staan. Ik was net op tijd want de lerares haalde me zojuist weer naar binnen.

Ik had kramp in mijn hand, ik had nu al zeker 50 keer de zin ''Ik zal nooit meer brutaal zijn tegen mijn lerares.'' opgeschreven en mijn kop barste van de koppijn. 'Shittt..' zei ik net iets te hard, gelukkig was er op dit moment niemand in de buurt. Ik pakte mijn mobiel en typte een gebrekkig smsje.

Moet nablijven, loop wel naar huis x

Iemand klopte op de openstaande deur en geschrokken probeer ik mijn mobiel weg te werken. 'Rustig, ik ben het maar.' Het was mr. Adams, hij liep naar het bureau waar hij een map af pakte. 'vergeten,sorry dat ik je stoorde.' Ik was al lang blij dat ik eindelijk wat afleiding had. 'Geeft niet, ik zit hier toch maar een beetje te schrijven..' Hij kwam naar me toe gelopen en bekeek mijn strafwerk. 'Zo zo jonge dame, dat is niet zo mooi he?' Ik haalde mijn schouders op, ik was het inmiddels gewend. 'Don't care..' zei ik droog en beet op de achterkant van mijn pen. 'Ik zag wel dat je aan het smsen was.' Nee shit.. als hij nu mijn mobiel af gaat pakken.. 'Ja.. om te zeggen dat ik later ben..' 'Oh, tegen wie?' Zijn nieuwsgierigheid maakte me zenuwachtig. 'Mijn vriend.' Hij knikte bedachtzaam. 'Oké dan, ik zal je weer met rust laten.' Hij knipoogte even en verdween toen uit het lokaal. Pff.. Gerard waar ben je nou? I need you..

ok schatje, pas je wel op? x

Ik moest lachen om zijn bezorgdheid, misschien wel omdat ik het niet gewend was.. Thuis kon ik alles doen en laten, hij zal me altijd beschermen.. Can't imagine my life without him anymore..