012

Bijna thuis, het was echt heel gezellig, en we hebben tussendoor ook wat gegeten. Wel bij de McDonald’s maar dat maakt niet uit. Eenmaal in Venlo, moest ik hem even de weg wijzen. Daar had ik toch wel even lol bij, want soms begreep hij niks van mijn aanwijzingen. “Wat ben je toch een stomme navigatie!”, zei hij geïrriteerd en lachend. “Jij luistert gewoon niet!”, zei ik half in de slappe lach. “Onze eerste ruzie, wat leuk.” En Gregory keek mij aan. We stonden stil. “Helemaal geweldig, en dat door de koppigheid van een bestuurder.” Hij keek mijn neparrogant aan. “Of de fouten van de navigatie.” Ik begon te lachen. “Welke navigatie?” En wees naar de plek waar eigenlijk de navigatie moest zitten. “Ik zie haar wel zitten hoor, misschien als je wat dichterbij komt.” Toen ging mijn mobiel weer af. Dit keer een Sms’je van Wendy. Hee, ben je al afgezet? Ibi is echt heel lief, hij heeft me ook een kusje gegeven. Xx. “Gregory, volgens mij hebben we er een stelletje bij.” Er kwam een glimlach op Gregory’s gezicht. “Zo zo, Wendy en Ibrahim dus?” Ik knikte hevig en blij. “Maar waar moeten we nu heen?” Vroeg Gregory alsof hij in de middle of nowhere zat. “Je moet nu gewoon recht door, en dan de 4e rechts.” Gregory keek mij aan en reed aan. Bij de derde sloeg hij af. “Ik zei bij de vierde!” en keek hem aan, wachtende op zijn reactie. “Dit is toch de vierde, ik heb geteld!” “Dit word nog wat als jij hier weg wilt komen. Dit is de derde afslag, die ene straat was alleen voor fietsers, die moet je er niet bij tellen.” Hij keerde om, en vervolgde de weg op de straat waar we eerst op zaten. Dit keer sloeg hij wel de goede straat in. “Ja en dadelijk de 2e links.” Hij sloeg de juiste weg in. “En nu?” “Over honderd meter, de derde afslag nemen.” En ik probeerde een echte navigatie na te doen. Hij sloeg de juiste weg in. “En nu nummer 9, dus helemaal aan de andere kant van de weg.” Ik wist dat het een grote weg was, maar als je wist waar je moest zijn was je er zo. Hij reed langzaam door de weg. “Jong, je kan heus wel een beetje doorrijden, we zijn er nog lang niet.” Hij stopte. “Voordat we bij jou huis zijn, wil ik even zeggen dat het een hele leuke rit was, en ik hoop echt dat we elkaar nog een keertje zien.” Hij keek mij diep in de ogen aan. Oké, dit was nogal onverwacht. “Uhm.. ik vond het ook heel leuk, en we houden zeker contact!” Opeens kwam hij met zijn gezicht dichter naar mij toe.