Ch. 64 Zombie

BLUE POV

‘Ik win’ ik gooi mijn handen in de lucht en maak dan een belachelijk rondje. Lachend kijkt Ron me aan. We zitten buiten, ja in de kou, op het gras een spelletje te spelen. En ik heb gewonnen. Mijn competiviteit is redelijk hoog als ik eerlijk moet zijn, niet altijd maar wel bij vrienden van me. Een scheve glimlach is op Rons gezicht te lezen. ‘Gaan we naar binnen?’ voorzichtig staat hij recht en veegt de sneeuw van zijn broek af. Ik haak mijn arm door die van hem heen en duw me een beetje dichter tegen hem aan. De vlinders gieren door mijn buik heen, zo zou ik altijd willen wandelen, dicht bij hem. Zonder dat we gestoort worden. Natuurlijk is mijn geluk niet voor lang. ‘Blue?’ verbaasd draaien Ron en ik ons om. ‘Het snotjongetje’ mompelt Ron. Lucas komt van de trappen afgelopen in onze richting. ‘Hey Lucas’ ‘Hey’ mompelt hij opgewekt terug. Even kijkt hij is vies naar Ron maar vestigt dan al zijn aandacht op mij. ‘Wat is er?’ ‘Ik was je aan het zoeken. Maar nu heb ik je gevonden’ een scheve grijns staat op zijn gezicht te lezen. Ron draait met zijn ogen. ‘Ik ga naar Harry enz’ drukt een kus op mijn kruin en wandelt dan weg. ‘Ik snap niet dat je met hem bevriend kunt zijn’ Lucas kijkt Ron na, tot die uit zijn zicht verdwenen is. ‘Waarom niet? Hij is grappig, sociaal en mijn beste vriend’ ‘Ben ik dat dan niet?’ ‘Ook. Jullie delen samen die plaats’ ‘Dan is het goed’ hij slaat zijn arm rond mijn schouders heen en leidt me zo voorzichtig de Grote Zaal binnen. Ik ga tegenover hem aan tafel zitten. ‘Waarom was je me aan het zoeken?’ ik pak een tas warme chocolademelk, die op tafel staat, en nip er voorzichtig aan. ‘Oh, gewoon. Ik verveelde me’ weer die scheve grijns.Vanzelf start een gesprek. Met Lucas praten gaat makkelijk, hij is grappig en weet altijd de stilte op een possitieve manier te door breken.

Lucas of Ron? Lucas of Ron? ‘Waar zit jij met je gedachten?’ Ginny’s boek ligt al lang weer neer op haar schoot en haar ogen zoeken die van mij. ‘Nergens’ ik zucht. ‘Tuurlijk’ ze draait even met haar ogen en gaat dan verder met praten ‘Je weet toch dat je alles tegen mij kan zeggen? Hoe erg het ook mag zijn. Ik ben je beste vriendin’ ‘Dat weet. Het is gewoon dat ik er zelf niet aan uit kan’ Ginny steekt haar boek weer in haar schooltas en vestigt al haar aandacht op mij. Met een klein knikje geeft ze aan dat ik mijn verhaal mag beginnen te vertellen. Zonder te stoppen vertel ik alles wat er is, dat ik verliefd ben op haar broer maar dat toen Lucas in mijn leven verscheen. Dat ik niet meer weet wat ik moet doen, dat ik zelfs niet weet of één van die gevoelens ook wederzijds is. Ginny ondergaat mijn hele spraakwaterval zonder me te stoppen, soms knikt ze. Ze begrijpt me, en daar ben ik al blij genoeg om. ‘En ik heb geen enkel idee wat ik nu moet doen’ mijn keel is droog van het lange praten. ‘Om eerlijk te zijn ik ook niet’ ik zucht. ‘Maar ik wil wel is polsen bij mijn broertje. Alhoewel het wel raar zou zijn dat jullie een koppel zouden worden. Ik bedoel maar wie wilt er nu met Ron?’ ze schudt haar hoofd alsof ze het niet kan begrijpen. ‘Wel, jouw rare, beste vriendin’ ‘Dat merk ik, je bent tot over je oren verliefd op hem’ ‘En niet op hem alleen’ ik zucht. Waarom is liefde zo moeilijk? Natuurlijk weet ik het antwoord op deze vraag. Omdat het anders niets waard is. ‘Dat je op Lucas valt, snap ik ook niet helemaal. Zo’n engerik’ ‘Hey, niet lachen met mijn smaak in mannen’ ik geef haar een kleine por tussen haar ribben voor ik recht sta. ‘Volgens mij moet ik maar is naar mijn leerlingenkamer gaan’ verbaasd kijkt Ginny op haar horloge. ‘Ik denk dat dat een goed idee is, man de tijd vliegt tegenwoordig’ ze schudt haar hoofd en pakt haar schooltas op, die ze zorgvuldig over haar schouder zwiert zodat die met een plofje op haar rug terecht komt. ‘Tot morgen?’ ‘Tot morgen, en het ik zal is polsen’ ze geeft me nog een knipoog voor ze om de hoek verdwijnt. Zuchtend wandel ik de andere kant op, richting mijn leerlingenkamer. De gangen zijn leeg aan het stromen, hier en daar zit nog een leerling maar de meeste zitten in de warme leerlingenkamers. Ik zeg het antwoord op de vraag en nog geen twee minuten later gaat de deur open zodat ik mijn leerlingenkamer binnen kan. Hier en daar zitten nog een paar leerlingen, wat betekent dat de meeste al in hun bed liggen. Voorzichtig open ik de deur die naar mijn slaapkamer leidt, mijn schoolspullen laat ik naast het bed op de grond zakken en mijn kleren wissel ik voor mijn pyjama. Voorzichtig laat ik me in mijn bed glijden en sluit dan mijn ogen. Probeer aan niets te denken, maar toch verschijnen de twee personen waar ik nu even niet aan wil denken voor mijn ogen. Alle twee kijken ze me glimlachend aan. Twee glimlachen waar ik voor kan smelten.

‘Hey zombie’ Ginny slaat haar arm rond mijn schouders en trekt me mee in de richting van het klaslokaal van Sneep. Jep, we hebben toverdranken. Op zich heb ik geen problemen met Sneep, hij kan me nog goed af denk ik. Ik ben een rustige leerling die altijd haar werk afmaakt en ik stoor nooit de les. En omdat ik naast Lucas zit tijdens die les heeft hij me nog liever dan vroeger. ‘Hey’ mompel ik terug. ‘Niet goed geslapen?’ ‘Bijna niet, jij?’ ‘Ik als een roosje. En ik kon Ron niet meer vinden gisteren’ ‘Dat is niet erg, doe maar op je gemak’ ‘Maar als je een relatie met één van die twee krijgt hoop ik op Ron. Ik vind Lucas maar een snotjong’ ik draai met mijn ogen. Wat heeft iedereen toch tegen Lucas?

Lang leven de vakantie ^^ Ik wens jullie allemaal een deugddoende vakantie toe En heel erg goed weer.
Ps: Ik hoop dat jullie de nieuwe template niet storend vinden, als dit wel zo is laat 't eventjes weten en ik verander hem