Hoofdstuk 5.

Samir en ik zitten weer in de auto en rijden naar een andere winkel om kleertjes te gaan halen, want in deze winkel hadden ze geen leuke. Samir zijn auto ligt vol met spullen. Ik heb een wiegje gekocht maar de rest wilde hij betalen. We hebben in de winkel letterlijk een halve oorlog gevoerd, maar Samir heeft gewonnen. Maar dan ga ik vanavond voor hem koken. ‘Ben je blij met je spullen?’ vraagt Samir. Ik knik blij. ‘Het is echt mooi’ zeg ik blij. ‘Zullen we dan een keer afspreken om alles in elkaar te zetten’ stelt Samir voor. ‘Lijkt me een slim plan, ik denk niet dat het mij zo lukt’ lach ik. Hij grinnikt en werpt een blik op me via de achteruitkijkspiegel. We stoppen bij een babykledingzaak en Samir stopt de auto. Ik klim zijn auto weer uit en dan lopen we hand in hand de winkel in. We lopen best veel hand in hand zonder dat we wat hebben, maar ik vind hem ook niet leuk ofzo. We bekijken kleertjes en Samir heeft de grootste lol met alle kleding. Hij trekt van alles uit de rekken en laat het me allemaal zien. Vooral de jongenskleertjes doen het goed. ‘Samir, ik weet niet of het een jongen of meisje wordt, dus ik moet unisex kleertjes hebben’ lach ik als hij weer aankomt met een donkerblauw wit gestreept pakje. ‘Maar het is zo lief’ zeurt hij terwijl hij die ook in mijn mandje legt. ‘Ik koop lekker wat ik wil’ grijnst hij en dan is hij weer weg. Ik zoek een paar schoentjes uit en wat simpele rompertjes. Ik pak ook nog een pak luiers mee. Samir komt terug met zijn mandje helemaal vol. Ik zucht mijn hoofd en kijk hem lachend aan. ‘Ik heb ook wel wat voor meisjes’ zegt hij snel. We lopen naar de kassa en ik betaal de door mij uitgekozen spulletjes en dan betaald Samir. Hij heeft twee grote tassen helemaal vol met spulletjes. We lopen weer naar zijn auto en zetten de tassen op de achterbank. Ik klim met behulp van Samir de auto weer in. ‘Wil je bij jou thuis voor me koken of bij mij?’ vraagt Samir. ‘Ik wil jouw huis wel eens zien’ lach ik. Samir knikt en begint met autorijden. ‘Jouw huis is zeker 2 keer zo groot als het mijne’ grinnik ik. ‘Zoiets’ mompelt hij. Ik schud mijn hoofd. ‘Heb je eigenlijk geen vriendin of vrouw?’ vraag ik dan nieuwsgierig. Samir kijkt me een beetje droevig aan. ‘Sorry’ zeg ik snel. ‘Je hoeft geen sorry te zeggen. Maar ze is vreemdgegaan’ mompelt hij. ‘Wat een bitch’ zeg ik boos. Samir lacht een beetje. ‘’Nee echt, je bent kei lief. Ze is je gewoon niet waard’ zeg ik. ‘Dank je, Aimee’ zegt Samir lief. Ik geef hem een klopje op zijn been en dan stopt Samir de auto weer. Ik kijk naar een prachtig groot wit huis. ‘Dat is niet twee keer zo groot’ zucht ik terwijl ik de auto weer uitklim en om me heen kijk.