Ch. 63 Ik houd van je

SKY POV

Een zucht verlaat mijn lippen als ik in de spiegel kijk, gelukkig voor mij zijn mijn haren weer normaal en veranderen ze niet meer van kleur. Nou, toch niet hard. Om het kwartier worden mijn haren iets lichter of donkerder. Om het dus makkelijk te zeggen het ene kwartier heb ik zwart haar en het andere donkerbruin. Gelukkig heeft niemand, op Faith na dan, het opgemerkt. Een zware klop op de deur zorgt ervoor dat ik op schrik uit mijn gedachten. ‘Bijna klaar? Ik begin honger te krijgen’ Faiths stem klinkt gedempt omdat ze aan de andere kant van de deur staat. ‘Ik ben direct daar’ snel smeer ik nog een product op mijn wallen zodat ze verdwijnen, pak mijn make-up tasje mee en wandel dan de badkamer uit. ‘Heb jij mijn das gezien?’ ‘Rond je nek misschien?’ ik buig mijn hoofd en merk dat mijn das inderdaad rond mijn nek hangt. ‘Ik ben klaar, alleen mijn schoenen nog’ snel pak ik een paar schoenen vast, trek ze aan en wandel naar de deur. ‘Ga jij het ooit leren om sneller verder te doen?’ met een lief glimlachje op mijn gezicht schud ik mijn hoofd. Faith, die voor me wandelt, mompelt nog wat maar zwijgt voor de rest. De leerlingenkamer is bijna leeg. Een paar leerlingen die zich over slapen hebben lopen er nog rond. Faith trekt zich niets van hen aan en wandelt stug door richting de Grote zaal. ‘Rustig, er zal nog wel eten zijn’ grinnik ik. Mijn hakjes maken schelle geluiden door de kerkergang. Faith, die op haar all-stars wandelt, gaat veel sneller vooruit dan ik. ‘Kan je niet een beetje trager stappen? Ik heb hakken aan en ik moet mijn make-up nog doen’ ik hoor haar zuchten maar toch begint ze trager te wandelen. ‘Als we te laat zijn bij het eerste lesuur omdat we nog moet eten is het jou schuld’ ik knik. ‘Rustig, we gaan wel op tijd komen.’

Groepjes. Een van de woorden die je als leerlingen niet leuk vindt. En zeker niet als de leerkracht ze zelf bepaalt. Mevrouw Stronk geeft normaal gezien leuke groepjes, dus ik zit bij Draco net zoals anders. Het enige probleem is dat ik hem negeer. Op zich is het niet erg dat ik met een jongen gekust heb dat mijn lief niet is. Het is probleem is dat het Draco is waar ik mee gekust heb, iemand waar ik misschien iets voor voel en mijn beste vriend. ‘Hey’ ik heb niet eens door dat Draco al naast me is komen staan. ‘Hey. Ga jij de planten halen?’ hij knikt en gaat in de rij aan schuiven voor de planten. Verveeld kijk ik naar mijn nagels. Ik heb ze gisteren in een donker grijze kleur gelakt. ‘Ben je nu je nagels aan het bewonderen?’ Draco kijkt me raar aan en zet de potten voor mijn neus neer. ‘Wat moeten we doen?’ ‘Geen idee, ik dacht dat jij aan het op letten was’ verbaasd kijkt hij me aan. ‘Ik opletten? Sky voel je je goed?’ oké, hij had misschien wel een punt. ‘Ja ja’ verveeld trek ik mijn handboek in mijn richting en zoek naar de opdracht. Normaal gezien staat die er wel in. Met mijn vinger tik een tekstje aan. ‘Dit is het’ hij komt over me heen hangen en probeert de tekst mee te lezen. Niet wetend dat zijn, geweldige, geur me gek maakt. Mijn hart slaagt een paar tellen over maar mijn hersenen zijn duidelijk aan het protesteren. Zij willen hem liever ver weg hebben in plaats van dichterbij zoals bij hart graag zou willen. Draco buigt achteruit en trekt een plant in zijn richting. ‘Snap je het?’ ik knik. ‘Kom maar op dan’ een scheve grijns is op zijn mond te lezen.

‘En? Hoe was het met Draco?’ Faith doet een geslaagde wenkbrauwwiebel. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Wel? Praten jullie’ ‘Ja, maar neen niet daarover’ over dat onderwerp is hij gelukkig niet begonnen, als hij dat wel gedaan had zou ik weg gelopen zijn. Ik weet het, zielig. Maar ik kan er niets doen, ik ben niet heel goed met gevoelens. En zeker niet als die gevoelens voor je beste vriend zijn. Je beste vriend die je al zolang kent, die je met honderden andere meisjes hebt zien kussen. En hoe hij over ze sprak. Ik wil niet een van die sletjes zijn. Ik wil de enige zijn of niets meer dan zijn beste vriendin. Faith zwijgt, wijzelijk, verder over Draco en begint over een ander onderwerp. Deze keer begint ze over Blaise te praten, Theodore en de rest komt ook aanbod. ‘Faith, Theodore wilt je gewoon zijn bed hebben’ ‘Niet, hij is echt vriendelijk. Hij wilt echt niets meer’ ‘Faith, ik ken hem’ ‘Dan ken je hem niet goed genoeg’ Faith kijkt nors voor zich uit. Ze kan er niet tegen als ik haar haar gelijk niet geef. En ik kan er ook niet tegen als ik mijn gelijk niet krijg, iets zeer irritands dus als we twee verschillende meningen hebben. Zoals meestal het geval is. ‘Wedden van wel?’ ‘En hoe ga je er achter komen?’ ‘Rond vragen’ ‘Hij gaat het toch nooit zelf zeggen hoor’ ‘Ik heb het ook niet over hem’ ‘Over wie dan?’ ‘Zijn vrienden’ ‘Ga je het aan Blaise vragen?’ verbaasd kijkt Faith me aan. ‘Natuurlijk niet dan wordt hij wantrouwig tegen over Theodore want hij gaat natuurlijk mij gelijk geven aangezien ik Theodore beter ken dan jij’ ‘Echt niet’ ‘Wil je dat ik het aan Blaise vraag dan?’ ze twijfelt even voor ze antwoord geeft. ‘Neen, hij is namelijk nogal jaloers’ ‘Terrecht’ Faith draait met haar ogen. ‘Theodore voelt niets van mij’ ‘Naïef kindje’ mompel ik. ‘Dat hoorde ik’ ‘Dat was ook de bedoeling’ ze gooit een kussen naar mijn hoofd, wat ik met een simpele beweging op vang.

Verveeld kijk ik naar buiten, sinds gisteren is het weer gaan sneeuwen. En zin om een zon te toveren heb ik niet, dus kijk ik naar de sneeuwvlokjes die langzaam hun weg naar de grond zoeken. ‘Wat doe je hier zo alleen?’ enkel zijn stem geeft me al rillingen. Geen slechte rillingen, eerder kippenvel. Zijn volmaakte stem. Een ruwe manachtige stem. Het is duidelijk dat hij zijn pubertijd achter zich begint te laten. Zijn spieren beginnen sinds vier maanden geleden steeds duidelijker te worden, hij heeft een baard in de keel en hij ziet er steeds aantrekkelijker uit. ‘Niets doen’ ‘Mag ik er bij komen zitten?’ ik knik, maar houd mijn blik op de sneeuwvlokjes gericht. Zijn ogen zijn op mijn gezicht gericht. Hij registreert elke beweging die ik maak. Geïrriteerd zucht ik en draai mijn hoofd in zijn richting. Hij weet dat ik er niet tegen kan als mensen me zo aan kijken. Normaal gezien kick ik echt op aandacht, maar als ik alleen ben en iemand me echt aanstaart zonder ik iets doe haat ik het. ‘Wat?’ mijn stem klinkt zeer bits. Ik besef het pas als ik Draco’s gezichts uitdrukking zie. ‘Sorr, niet kwaad bedoelt’ mijn ogen dwalen af richting de grond, waar ze blijven hangen op een klein zwart puntje. Draco zucht. ‘Ik denk dat ik van je houd’ ik kijk omhoog, recht in die twee stormgrijze ogen. ‘Nee, ik weet het zeker’ mijn gedachten slagen nergens meer op, ik kan niet meer rationeel na denken. Het enige dat ik weet is dat zijn gezicht steeds dichter komt.

Hey! Normaal ging ik deze er gisteren al op zetten maar aangezien ik gisteren niet op Q geweest ben zet ik hem er nu op Speciaal omdat mijn examens gedaan zijn ^^ Lang leven de vakantie (Oké, ik moet nog een uurtje naar school en op oudercontact maar dat telt niet mee)