Chapter 13

Zodra ik in me kamer ben, ga ik huilend op bed liggen. Een bezorgde Carlo slaat op mijn deur dat ik hem binnen moet laten. Mijn hoofd tolt en ik stap het bed uit. Wankelend loop ik naar de badkamer en ga gebukt bij de wc zitten. Alles komt eruit, de woede, de verwardheid, de tranen. Alles. Ik hoor de stem van David, Carlo en Fenna in de gang. Fenna komt snel binnen en doet de deur weer dicht voordat Carlo en David binnen kunnen komen. Ik hoor ze tegenspreken maar Fenna houdt snel mijn haar achter me hoofd. Ze wrijft over mijn schouder heen en zegt dat het allemaal wel goed komt. Ze heeft geen idee.

Als ik eindelijk klaar ben en weer op bed ligt, vertel ik alles aan Fenna. "Niet te geloven! Deden ze dat echt?" Ongelovig staart ze me aan. "Kan George niet beter op je letten ofzo!" Ik schud me hoofd als ze dat zegt. "Het is George's zijn schuld niet hoor Fenna! Fred liet me gaan en.." Ze onderbreekt me en gilt keihard: "Niet George's schuld?! Hij had dit moeten voorkomen." Ik hoor een gebonk buiten me deur en herinneren me opeens dat Carlo en David nog buiten zaten. "Fenna, shit!" Ik ren me bed uit en doe de deur open. Precies wat ik dacht, ze zijn naar George toe.