Hoofdstuk 4.

Het is kwart voor 2 en ik zit op de bank met mijn handen op mijn buik. Ik heb de hele ochtend aan de telefoon gehangen met mijn ouders en de ouders van Damien. Ze zouden graag willen dat ik terugga naar Frankrijk maar iets houdt me hier. Ik wil dat mijn kind op groeit in de stad waar ik en Damien ons hele leven van droomde. Zodra hij zal zeggen dat hij naar Frankrijk wilt zal ik met hem terugkeren. Maar tot die tijd blijf ik alleen in een vreemde stad. Mijn ouders en die van Damien willen beide Frankrijk niet voor even verlaten om me te helpen dus ik sta er helemaal alleen voor. Maar misschien heb ik nu Samir die me kan helpen. Dan gaat de bel en ik waggel zo snel mogelijk naar de deur. Samir staat daar breeduit te lachen. ‘Ben je klaar?’ vraagt hij. ‘Even mijn jas aandoen’ mompel ik. Ik pak mijn jas van de kapstok en trek hem aan. Ik pak mijn tas die al klaarstond en dan stap ik ook naar buiten. Samir pakt mijn hand en zo lopen we het gebouw uit naar zijn auto. We lopen naar een te grote BMW. ‘Is dit jouw auto?’ vraag ik verbaast. Samir knikt lachend. ‘Zo groot’ mompel ik terwijl Samir de deur voor me ophoudt. Ik moet bijna de auto in klimmen, want ik ben en klein en enorm op het moment.‘Ik heb ook een kleinere auto, maar die leek me niet handig vandaag’ lacht hij als hij ook is ingestapt. ‘2 auto’s’ mompel ik. ‘3’ verbetert hij me. ‘Denk jij wel een beetje aan het milieu’ grinnik ik. Hij haalt zijn schouders op en start de auto en geeft gas en rijdt met dit enorme gevaarte makkelijk door de smalle straatjes in mijn buurt. We komen bij een grote baby winkel aan. Samir parkeert de auto en ik begin aan de klim om uit deze auto te komen. Als ik eindelijk eruit ben doe ik de deur voorzichtig dicht en loop ik naar Samir toe. Die de auto dan op slot doet. ‘Ik snap niet waarom je zo’n auto hebt’ mopper ik. ‘Ik denk niet dat hij zwanger proof is nee’ lacht hij. Ik rol mijn ogen naar hem. En voel dan hoe hij mijn hand pakt en er zachtjes in knijpt. ‘Tijd om een baby kamer in te richten’ roept hij dan. Ik giechel. Het zal niet veel meer worden dan een wiegje, een commode en wat kleertjes. Maar dat ga ik hem nog niet vertellen, dat verpest misschien zijn goede humeur. We lopen de winkel binnen en bekijken allemaal bedjes en kastje. Samir vindt alles geweldig en schrijft allemaal dingen op en maakt foto’s. Ik weet niet wat hij van plan is, maar het lijkt erop dat hij grote plannen heeft met de kamer van mijn kindje. Samir pakt mijn hand vast en dan lopen we naar het restaurant om wat te eten en te kijken welk wiegje enzo ik nu precies wil. Ik vind hem echt een schatje, dat hij zoveel voor mij en mijn kind doet. Terwijl hij mij helemaal niet kent, pas sinds gisteren.