1. Ninta

Die nacht kon ik maar niet in slaap komen. Ik had een voorgevoel, een vreemd voorgevoel. Ik heb dit gevoel vaker gehad. En telkens gebeurde er iets waar ik bang voor was. Ik heb het nooit aan iemand verteld. Bang dat ze me zouden opsluiten in een gekkenhuis. Ik besloot dit keer naar mijn gevoel te luisteren en te doen wat mijn gevoel me influisterde. Ik moest hier weg, dat was mij inmiddels duidelijk. Ik trok snel dikke kleren aan en stopte zoveel mogelijk spullen die van levensbelang zouden kunnen zijn in mijn grote trek rugzak die ik ook altijd meenam naar de bergen. Ik gaf mijn zusje een kus, mijn vader een knuffel en liep toen het huis uit. Ik wou niet achterom kijken. Ik wist dat ik ze nooit meer zo zien. Alleen al bij die gedahte sprongen de tranen in mijn ogen. Ik veegde ze snel weg en rende richting het bos. Ik rende en rende ik rende zo hard als ik kon. Opeens wist ik het zeker om 12 minuten over 12 uur 'snachts op 12 December 2012 zou de wereld vergaan, maar ik zou het overleven. Ik struikelde en viel, maar de angst maakte me sterker en zorgde dat ik door ging en door en door. Ik was nog maar net in het bos toen ik de kerkklok 12 hoorde slaan. Over 12 minuten zou de wereld vergaan. Ik merkte dat ik in paniek begon te raken en sneller begon te ademen. Ik sprak mezelf streng toe "Kom op Ninta sterk zijn, jij kan het overleven dat weet je ook wel" net toen ik rustig was hoorde ik voetstappen. Ik keek wild om me heen. Ik moest me verstoppen, maar het was al te laat. Degene droeg een zaklamp en diegene was nou precies de persoon die ik niet wou zien. Het was Sam de Ruijter. Ik wou mijn mond open doen toen de kerkklok aangaf dat het 10 over 12 was nog maar 2 minuten. Instinctief voelde ik dat ik samen met hem zou overblijven. Zonder iets te zeggen gebaarde ik hem dat hij me moest volgen. Ik nam hem mee naar een grot. Binnenin was een grote, lichte ruimte. We waren net gaan zitten toen het begon.