Proloog.

Ik voel zijn lippen langs de mijne strijken en zijn warme adem op mijn gezicht. Een rilling trekt door mijn lichaam heen en ik glimlach. Dan raken zijn lippen zachtjes de mijne en een gelukzalig gevoel overstroomt mijn lichaam. Ik voel dat ik iedere moment in de zevende hemel kan belanden, of kan sterven van geluk. Hij laat me los en laat zijn handen op mijn rug rusten. Zijn adem blaast zachtjes in mijn oor waardoor ik zacht moet lachen. Hij laat zijn handen zakken en trekt me steviger tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en voel me veilig, geliefd en speciaal. Ik krijg het gevoel alsof ik de wereld aankan als hij maar bij mijn zijde staat. Alleen zal hij niet lang meer bij mijn zijde staan. Hij zal weggaan en mij hier achter laten, helemaal alleen. Zonder de persoon die me bijeen houdt, zonder de persoon bij wie ik helemaal mezelf kan zijn. Zonder hem. Ik zucht zachtjes en probeer de tranen tegen te houden. Het lukt me niet lang, want al snel stromen er tranen langs mijn wangen naar mijn kaken. ‘Aimee’ mompel zijn stem zacht terwijl hij een hand van mijn kont afhaalt en door mijn lange bruine haar laat gaan. Ik kijk vanuit zijn borst omhoog in zijn bruine ogen. Ze staan droevig, de vonk is eruit. De vonk die ik zo geweldig bij hem vind, de vonk die ik altijd in zijn ogen zag verschijnen zodra hij mij zag is gedoofd. Hij glimlacht zwakjes en ik imiteer zijn blik. Hij zucht en laat een hand onder mijn kin rusten. Zijn ogen kijken me diep aan en ik voel zijn lippen opnieuw op de mijne komen. ‘Ik kom terug, Aimee’ fluistert hij terwijl hij de tranen onder mijn ogen vandaan veegt. ‘Je kan me dat niet beloven, Damien’ fluister ik terwijl ik mijn blik van zijn gezicht afwent. ‘Ik zal alles doen om terug bij je komen’ zegt hij dan. Een flauwe glimlach speelt om mijn lippen en ik druk ze tegen de zijne. Hij glimlacht in onze zoen en er verschijnt ook een glimlach om mijn lippen. Dan laat hij me los en laat langzaam mijn handen los en loopt langzaam van me weg naar zijn collega’s. Samen gaan ze een gevecht aan een vreemd land en laten ze geliefden en kinderen achter. Ik zwaai naar Damien en hij werpt me een kushandje toe. Ik bloos en dan draai ik me om en verlaat de legerbasis.

Wat ik dan nog niet weet is dat ik zwanger ben van zijn kind. Een kind dat op zal groeien zonder zijn vader die zal sterven in een oorlog ver weg in een vreemd land.