00,18

DJenna Warner

Nadat Lynn mijn nagels had veranderd in hoe ik het graag wou hebben, had ze een dikke zwarte, watervaste, stift gepakt en heel mijn gips been, prachtig mooi, ondergekliedered. Grijnzend staarde ik nu naar het kunstwerk aan mijn been. "DJJJJJJJ!" Werd naar bovengegilt, gevolgd door het tikken van mijn moeders hakken op de grond. "Wat?" Vroeg ik nukkig. "sweetheart, kom eens eventjes naar beneden, ik heb dé perfecte jurk voor het bal.." En zo ratelde ze nog eventjes verder. Allemaal over het verschrikkelijke bal, van aanstaande zondag. Het zo genaamde 'gezin's-bal', waar wij zoals gewoonlijk élk jaar naartoegingen, waar ik zoals gewoonlijk mee naartoe moest omdat ons gezin anders niet 'compleet was, wat ik nogal gelul vond, ze konden toch gewoon een meisje inhuren die wél graag naar dat bal wou. Duizenden meisjes stonden in de rij om bij dit bal binnen te komen, verschrikkelijk. Nu zul je wel denken, dit is toch gewoon een bal waar iedereen naartoe kan? Non, een van je ouders moet een beroemde celeb zijn om hiernaartoe te mogen, dus mede dankzij mijn vader moet ik me elk jaar in een korset wurmen, die ik persé van mijn moeder aanmoet. Echt serieus, elke keer als ik zo'n ding zie hangen in de winkel, loop ik gillend weg. Mijn ma kan die dingen zo verschrikkelijk strak aantrekken, men.
"DJJJJJJJ!" Gilde ze nu alweer, mokkend pakte ik mijn krukken, liep ik richting de lift en zoefde ik naar onder, allemaal op een heeel slooom tempoo. De liftdeuren sprongen los en langzaam liep ik naar buiten, mijn moeder was wild aan het gebaren met haar ene hand, terwijl ze met haar andere hand haar telefoon tegen haar oor duwde en door de hoor bleerde, het verbaasde me nog dat ze haar telefoon nog vast had. "Wat?" Zei ik nukkig, nog steeds wild gebarend draaide ze zich om en wees ze richting de woonkamer. "Ga alvast maar naar angela, dan kan ze je maten opnemen, je bent ook alweer zo gegro-" plots bleef haar mond gapend open staan, verschrikt keek ik mijn moeder aan, was ze aan het dood gaan of zoiets? "Mam?" Vroeg ik verschrikt, als ze nog een minuut langer zo had gestaan had ik 112 gebeld, dit was gewoon niet normaal, mijn moeder kon nooit langer dan een halve seconde haar mond houden. "Lieve hemel, wat is er met je been!" Verafschuwd keek ze richting mijn gegipste been. "O, ja dat.." Mompelde ik en ik maakte een wegwuifend gebaar. "Ik ga naar Angela.." Zei ik met een gefakte glimlach, langzaam slenterde ik de kamer binnen en gooide ik de krukken op de grond. "Maar-DJ! WACHT, What happend?" Riep mijn moeder totaal verbijsterd. Haar hakken tripten op de marmeren vloer en ik draaide me om. "Gewoon, ik had wat hakken van Lynn geleend, en toen BAM lag ik op de grond.." Zei ik glimlachend, mijn moeder keek me afkeurend aan. "Jij en hakken, dat gaat toch niet samen, dat weet je!" Haar linker wenkbrauw schoot wat omhoog, als teken dat ik goed gefaald had. "Heeft iemand van je vaders collega's het gezien? Ik wil niet dat je vader's status een deuk oploopt, heb je dat goed gehoord?" Nu was het mijn beurt om mijn mond open te laten hangen, sorry? Kon haar mijn vaders status in het bedrijf meer boeien dan mijn lichamelijke gezondheid?
Toen ik me omdraaide keek Angela kalmpjes toe, de afgelopen 5 minuten had ze niks gezegd, alleen genoten van ons gesprekje, dat kon je zo zien aan haar grote glimlach. Haar grote witte blinkende tanden weerspiegelden in het licht. "MAG IK MIJN JURK?" Vroeg ik toen wat luid, toch vol afschuw. "Uh-uhm..tuurlijk.." Zei ze toen licht blozend, snel liep ze, ook al op metershoge hakken, richting haar hutkoffer. Toen ik me omdraaide en een blik op mijn moeder wierp, zag ik haar geirriteerde gezicht. "DJ, ik wil dat je je netjes gedraagt tegen over Angela, geen gekkigheden oke?" Ik wist wat ze hier mee bedoelde, vorig jaar had ik mijn enorm grootte vogelspin in haar hutkoffer gedropt, ze had boven op de tafel gestaan toen ze het ontdekte, ondertussen had ik over de grond gerold van het lachen, en vervolgens 'gert' weer in zijn kooitje gedaan. Een paar maand geleden is hij gestorven, jammer maarja zo gaat het nou eenmaal in het leven háh? Je word geboren, hebt lol met je vrienden, hebt succes, word oud, en gaat dood. Happy end! -kuchkuch- "Goed, Dyenna.." hoorde ik Angela's ongelofelijk irritante stemmetje boven mijn gedachten uit komen piepen. "Het is DJenna!" Verbeterde ik haar, waarna ik haar volgde en mijn prachtige bal jurk bekeek. Geel, niet echt de perfecte kleur voor me, maar wat kon het boeien. Deze was tenminste beter dat het lelijke roze dat ik vorig jaar had gedragen. "Perfect.." Mompelde ik on-verstaanbaar. Hyper klapte Angela in haar handen. "...dan gaan we het passen en dan...het zal je zo mooi staan..oo..Dyanna!" Een beetje geirriteerd keek ik haar aan. "het is DJenna...DJénna.." Mompelde ik nogmaals, maar ik wist dat ze het niet hoorde, ze wat te bezig met mijn prachtige gele jurk. Hell yeah..=_='