129. Fashion put it all on me.

Toen ik Friedolien losliet na de knuffel hoorde ik dat Nathalie terug in haar veel te grote handtas zat te rommelen en er penselen en make-up uithaalde. “ Jij eerst Friedolien?” glimlachte Nathalie en zonder nog iets te zeggen hinkelde Friedolien naar Bill zijn bureaustoel en begon ze haar op te maken.

Na een paar minuten was het mijn beurt. Toen Nathalie net met me klaar was werd er op de deur geklopt. “ Zijn jullie bijna klaar?” hoorde ik Bill zijn nieuwsgierige stem aan de andere kant van de deur zeggen. “ Ja, bijna. Ga alvast maar naar Tom zijn kamer.” Beval Nathalie. “ Mag ik ze eerst al eens zien?” smeekte Bill nog steeds aan de andere kant van de deur. “ Neen,Bill. Straks. Ga nou maar naar Tom zijn kamer.” Zei Nathalie op een strenge toon. Bill mompelde nog een paar dingen en we hoorden toen dat hij wegliep. “ Mogen we onszelf zien?” vroeg Friedolien hoopvol. Nathalie knikte en meteen draaide we ons beide om en keken in de spiegel die aan Bill zijn kleerkast ging. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en zag vanuit mijn ooghoeken dat Friedolien net hetzelfde deed.

Mijn ogen gleden in de spiegel over mijn eigen lichaam. Ik draaide me om, om eens de achter kant te bekijken en Nathalie had gelijk. Door die hoge hakken en die korte gouden jurk, kwamen mijn kuiten zo mooi en gespierd over. Het jurkje zorgde ervoor dat mijn figuur zo vrouwelijk overkwam. Ik keek even naar Friedolien die met tranen in haar ogen stond. “ Wat is er?” fluisterde ik. “ Zo … zo mooi.” Mompelde ze stil. Ik glimlachte naar haar. “ Je bent dan ook mijn vriendin, wat wil je? Ik ga alleen maar met mooie mensen om.” zei ik met een air in de hoop dat haar tranen zouden verdwijnen. En dat deden ze ook. Friedolien proestte het uit van het lachen en ik gaf haar nog een knuffel. “ Dames, gaan jullie stil naar beneden? Tom zei net tegen me dat jullie eten op het aanrecht klaar staat.” Zei Nathalie die ons tevreden aankeek. Toen we naar de deur wandelden zei ik nog tegen Nathalie : “ Je bent zo bedenkt. Echt waar.” “ Dat is heel graag gedaan meisjes, het is mijn werk.” Zei ze met trotsheid in haar stem. Ik glimlachte nog even naar haar en hielp vervolgens Friedolien met haar krukken van de trap.

Bill pov.:

Gefrustreerd zat ik op Tom zijn bed aan mijn net gelakte nagels te prutsen. “ Zenuwen broer?” lachte Tom toen hij zijn eigen kamer binnenkwam. “ Ik wil gewoon de meisjes zien. Kijken of ze mooi zijn.” gaf ik hem zijn antwoord. “ Dat zullen ze zeker en vast zijn.” zei Tom terug en hij gaf me een knipoog. “ Heb je ze al gezien misschien?” zei ik en trok mijn mond wijd open want ik wou nog iets zeggen maar Tom sneed me de pas af. “ Neen ik heb ze niet gezien, ik weet gewoon dat ze mooi zullen zijn.” zei hij. Ik draaide even met mijn ogen. Ik hoorde hoe aan de andere kant van de gang een deur openging en ik voetstappen hoorde. Ik sprong recht en liep naar de deur toe. Voorzichtig nam ik de deurklink vast en drukte hem zachtjes naar beneden. Heel voorzichtig en langzaam wou ik de deur openen toen hij plots met een ruk naar achter werd gezwaaid. Ik gilde even, waardoor Tom in de slappe lach schoot en Nathalie voor me stond. “ Bill toch. Je zal ze straks wel zien. Wees eens niet zo nieuwsgierig. Je kan nog heel de avond op haar kijken.” zei ze terwijl ze een scheef glimlachje trok. “ Ach toe nou.” Smeekte ik. “ Neen, kom ik heb iets voor jullie mee om aan te doen. Tom stop met je broer uit te lachen. Hoe oud zijn jullie ook alweer?” Nathalie ratelde aan één stuk door. Ik zag hoe Tom zijn tranen van zijn wang veegde en probeerde op zichzelf terug tot de orde toe roepen.