37.

Roselyn Valentina Patterson

Even later haalde Justin grijnzend z’n lippen van de mijne af en keek me toen aan. ‘Waar was dat voor?’ vroeg hij. Ik sloeg m’n ogen neer en haalde m’n schouders op. ‘Ik wilde gewoon even weten of ik wat voor je voelde.’ Mompelde ik. Justin grinnikte. ‘Dus toen zoende je me maar.’ Ik knikte en glimlachte even. ‘En…? Wat is eruit gekomen?’ Justin tilde m’n hoofd op en keek me nieuwsgierig aan. Ik beet op m’n lip. Oké, wat moest ik nu zeggen? Dadelijk zei ik dat ik hem leuk vond maar vond hij me niet leuk. Dat zou wel een gigantische blunder zijn. Maarja, hij zoende me wel terug. ‘Eeh.. niks eigenlijk.’ Antwoordde ik uiteindelijk. Justin fronste zijn wenkbrauwen. ‘Hoezo, niks?’ ‘Ja, gewoon. Ik voelde niks eigenlijk.’ ‘Oh.’ Justin’s gezicht betrok en hij wendde zijn hoofd af. Aah, waarom zei ik nou niet gewoon de waarheid? Zo moeilijk was dat toch niet? Het leek wel alsof ik bang was om tegen Justin te zeggen dat ik hem echt superleuk vond. ‘Dus die hele zoen betekende niks voor jou?’ vroeg Justin nog even voor de zekerheid. Ik zei niks, antwoordde niet. ‘Ja dus.’ Concludeerde Justin toen. Hij keek me even aan en stond toen op. ‘Betekende de zoen wel iets voor jou dan?’ floepte er opeens uit m’n mond. Justin keek op en schudde toen aarzelend z’n hoofd. ‘Neeuh, ook niet.’ Hij loog. Ik zag het aan hem. ‘Nou, ik ga maar weer eens.’ Zei Justin toen. Ik knikte. ‘En laten we die weddenschappen maar vallen. Ik vind het goed geweest zo.’ Verbaasd keek ik Justin aan. ‘Echt?’ Justin knikte. ‘Ja, ik zie je misschien ooit nog wel een keer.’ Hij haalde z’n schouders op en liep toen m’n kamer uit zonder ook nog maar “doei” of iets te zeggen. Eigenlijk moest ik blij zijn nu. Moest ik een gat in de lucht springen omdat ik eindelijk van die weddenschap af was. Maar ik was helemaal niet blij. Ik was dan misschien wel van de weddenschappen af, maar ook van Justin en dat was het gene wat me echt gigantisch dwars zat.