~9~

Ik keek hem aan. ‘Dat hoop ik niet’ zuchtte ik. Edward ging naast me zitten en legde troostend zijn arm over mijn schouder. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Edward was wel een goede vriend, aangezien Seth een goede band had met de Cullens en vooral geen problemen had met wat ze waren, mocht ik van hem ook vrienden worden. Als hij net zoals de andere wolven was die de Cullens haatte mocht ik er waarschijnlijk niet eens in de buurt komen. Hij en Jacob kwamen hier het meeste, alleen kwam Jacob hier voor Renesmee, de dochter van Edward en Bella, zij was zijn inprent. Edward gromde zachtjes, hij was het hier blijkbaar niet mee eens. ‘Inderdaad’ mompelde hij. Ik zuchtte. Het was minder erg dan dat Seth het had. Hij was ingeprent met een meisje dat zelfmoord wou plegen, en dat later blijkt zwaar ondervoed te zijn. Was ik eindelijk gelukkig met hem, bestaat er een kans dat ik dood gaat. Maar ik ga vechten, ik ga proberen zwaarder te worden, ik wil niet dood! ‘Zo moet je ook denken, je gaat het redden, ik laat Alice voordurend naar jou toekomst kijken en zorg ervoor dat er niets slechts gebeurd’ beloofde Edward. Ik glimlachte zwak en knikte. Ik was erg moe, ik weer niet waarom, omdat ik behoorlijk lang had geslapen. ‘Dat komt doordat je ziek bent’ vertelde Edward. Ziek. Ja, ondervoed is ook een soort ziek. Als ik er zelf mee te maken had noemde je het anorexia, maar dat is het niet, want ik kots het niet uit. Ik probeerde op te staan, maar viel meteen weer terug. Edward tilde me op en bracht me terug naar zijn huis waar Seth bezorgt naar me keek. ‘Wat is er gebeurt?!’ vroeg hij toen Edward me in zijn armen schoof. ‘Ze is erg moe’ vertelde Edward. Seth keek me aan en drukte mij steviger tegen hem aan. Mijn ogen vielen dicht maar slapen lukte niet, ik had gewoon de kracht niet om mijn ogen open te houden. ‘Ik zou het handiger vinden om haar hier te houden, Seth. Dan kan ik haar in de gaten houden’ hoorde ik Carlisle zeggen. ‘Mag ik dan ook blijven? Ik laat haar niet alleen’ vroeg Seth. Blijkbaar knikte Carlisle, want ik hoorde niets meer. Ik voelde dat ik op iets zachts werd gelegd, wat? Geen idee, ik had geen energie om te kijken. Mijn hoofd lag op iets warms, waarschijnlijk Seth, en mijn hand werd vastgehouden door een koude hand, Edward? Alice? Het was behoorlijk stil in het huis van de Cullens. In de richting van de keuken hoorde ik wel wat gepraat, maar verder niets. Ineens liet de hand los. ‘We komen eraan’ hoorde ik Edward zeggen. Waar zouden ze naartoe gaan? Even later hoorde ik meerdere mensen binnen komen. Met moeite opende ik mijn ogen en ik zag Jacob, Bella en Renesmee staan. Bella keek me bezorgd aan en liep daarna met Renesmee naar de keuken. Jacob gaf Seth een schouderklopje en plofte bij mijn voeten op de bank. Ik voelde Seth’s hand door mijn haar gaan en ik sloot mijn ogen weer. Dit keer viel ik wel in slaap. Ik werd wakker doordat mijn naam werd gefluisterd. ‘Tink’ hoorde ik. Ik opende mijn ogen en keek in die van Esmé. Ze had een bord met wat eten erop in haar handen. Ik probeerde rechtop te zitten, wat niet lukte want ik werd geholpen door Jacob. Toen besefte ik iets. ‘Waar is Seth?’ vroeg ik. ‘Wachtlopen’ zei Jacob. Ik knikte en nam het bord van Esmé over. Na twee broodjes zat ik helemaal vol, maar ik moest van Carlisle alles opeten, dat waren nog drie broodjes. Ik zuchtte en zette het bord op de grond. Ik kreeg een blik van Jacob. ‘Het lukt echt niet meer Jake! Ik zat al vol na één broodje’ mompelde ik. Jacob zuchtte en keek naar buiten. Langzaam gingen de meeste Cullens in de woonkamer zitten. Alice was bezig met de bloemen in de vazen, ze haalde de verwelkte bloemen eruit. Ze pakte een kristallen vaas waar de bloemen voor mij doen er nog mooi uitzagen, voor haar blijkbaar niet. Plotseling liet ze de vaas vallen en het gerinkel van glas vulde de hele woonkamer. Alice en Edward stonden doodsstil. Jasper rende naar Alice en schudde haar heen en weer. ‘Alice! Wat zie je?!’ vroeg hij. Na een paar minuten volgde ik het gesprek niet meer en mijn ogen vielen dicht. Mijn ademhaling was erg onrustig, mijn gehoor werd ook steeds minder. Pas toen ik twee warme armen voelde schrok ik wakker. Seth was weer terug. Ik keek de kamer rond en zag dat de Cullens allemaal weg waren. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik. ‘De Volturi komt hierheen, ze denken dat Renesmee een kind is dat gebeten is op een jonge leeftijd, en dat is verboden’ vertelde hij me. Gaan ze Renesmee vermoorden? Dat gaat niet gebeuren, daar zouden alle Cullens, en zelfs de Roedel, voor vechten. Wat nou als er iemand dood gaat? Of al gewond? Wat als er iets met Seth gebeurd?! Toen voelde ik weer dat er een bord op mijn schoot werd gezet en ik zuchtte. Er lagen nog steeds drie broodjes op. Ik pakte er een en begon er aan te knagen. Seth keek me al die tijd aan, met een bezorgde blik. Na dat ene broodje zat ik zo vol dat ik bij moest overgeven. De Cullens kwamen binnen lopen en Carlisle keek naar mij en naar het bord voor me. Hij maakte een seintje dat ik verder moest eten en ik begon aan het vierde broodje. Nadat ik de broodjes op had keek ik op de klok, zes uur. Straks krijg ik ook nog avondeten, dit ga ik niet lang vol houden. Ik zuchtte diep toen ik Jacob met drie borden naar binnen zag lopen. Hij gaf er een aan Seth en aan mij. Ik keek naar het eten en het misselijkmakende gevoel kwam weer terug. Met een vies gezicht keek ik naar het bord. ‘Wat is er liefje? Lus je het niet?’ vroeg Esmé. Ik schudde mijn hoofd. ‘ik lus het wel, maar ik ben misselijk’ mompelde ik zacht. Esmé keek naar Carlisle die knikte. Ze haalde het bord weg en zette het op de tafel. Carlisle keek me onderzoekend aan maar richtte zich weer op zijn familie, die allemaal in positie stonden om te vertrekken. Toen Edward en Bella binnen kwamen vertrokken ze allemaal. Carlisle zei nog iets tegen Edward waar mijn naam in voor kwam en vertrok ook. Edward richtte zich op ons, de twee weerwolven en het meisje dat ziek was, in haar hoofd en lichamelijk, en begon te vertellen. Ik volgde het niet meer na ‘Vrienden’ en ‘Mensenbloed drinkende vampiers’. Maar één ding was wel duidelijk, de vampiers die kwamen waren niet zoals de Cullens, dus moest ik uitkijken met mijn bloed.