Oefenstukje

''nee joh, dat moet je niet doen!''
Ik staarde de meisjes tegenover me met grote ogen aan. wat wáren dit voor vriendinnen? als een van je beste vriendinnen aankondigt haar ex-vriendje jaloers te willen maken, hoor je toch enthousiast te zijn? je hoorde overeind te gaan zitten, je hoorde je zonnebril af te doen, je hoorde een verbaasd gilletje te slaken. je hoorde zusterlijk een arm om haar heen te slaan, je hoorde te zeggen: ''wij doen mee!'' of ''Strak plan!'' of desnoods gewoon: ''eindelijk!''
maar wat kreeg ik? ''nee joh, dat moet je niet doen'' en een stelletje gezichten dat je aankeek alsof je zojuist had gezegd dat je serieus overwoog om op Pluto te gaan wonen.
Ik hou van ze, maar soms word ik gek van ze
Mijn mond vertrok ontevreden, en ik mompelde:''nou nou, wat zijn mijn beste vriendinnen weer enthousiast en steunend''
''Ach joh, wees niet zo lichtgeraakt'' zei Kiki, die soms nogal bot kon zijn.
''nou, ik vind het gewoon niet goed om je ex jaloers te willen maken'' zei Lynne, die altijd het goede zei, behalve wanneer ze dat tegen jou zei.
''nee, je moet volwassen zijn joh'' zei Mara, die zichzelf altijd heel volwassen vond en zichzelf beschouwde als de moeder van ons hele clubje.
Ik keek hen boos aan. Ze lagen allemaal tegenover mij in het gras, en hoewel ze allemaal anders keken, was het drie tegen één. ik was in de hoek gezet, en daar hield ik niet van.
Ik merkte dat ik boos werd. Wilde gedachtes zoefden door mijn hoofd, de een nog bozer dan de ander. Als ik boos werd ging ik altijd heel snel denken. ik dacht zowieso erg snel. Soms, als ik opgewonden was, begon ik haast net zo snel te praten als ik nadacht. als ik dan stopte met praten, merkte ik altijd dat iedereen me aangaapte. Zoiets gebeurde ook wel eens in de klas. Dan ging het zo:'' He Paul, als we dat als huiswerk hebben hoe zit het dan met... oh nee wacht datwasietsandersdatmoestiknoginhalenallesgoedmaaktnietuitgamaarverdermetdeles ik heb niks gezegd''
Ondertussen keek Paul me dan aan alsof ik een bandje was dat hij in slowmotion aan het afspelen was.
Meestal verloste iemand hem dan uit zijn lijden door te roepen:''zo is ze altijd. wen er maar aan en negeer het.'' Dan schudde Paul zijn hoofd alsof hij uit een trance ontwaakt was, en ging even later weer verder met de les.
maar hoe dan ook, ik was dus vrij verontwaardigd door het lage enthousiastgehalte van mijn vriendinnen. en om nog even terug te komen op dat hele als-ik-boos-ben-dan-denk-ik-te-snel gedoe, mijn snelle gedachtenstroom heeft ook een gevolg, namelijk dat na een korte tijd van op topsnelheid malen, lijken mijn gedachten compleet overspannen te worden en tegen zichzelf te zeggen:''héhé, even liggen. poeh, wat ben ik moe''. met andere woorden, ik hou compleet op met denken, als een stilliggende boot.
dat gebeurde nu dus.
''Nou, eh...... oh.. maar, jullie... ik vind het.... echt'' Koortsachtig probeerde ik mijn hersens aan te sporen tot werken, op zoek naar iets bruikbaars om te zeggen. Na en tijdje van stilte, waarin ik een gefrustreerde strijd in mijn binnenste voerde en mijn vriendinnen hun best deden om niet te lachen bij het zien van mijn hoogrode kop, kwam er dan toch iets bruikbaars naar boven.
''oh, ik, ik.... ZEG TOCH NIET ELKE KEER JOH!'' gilde ik ,licht hysterisch door alle opgekropte frustratie.
met licht uitpuilende ogen en lichtjes hijgend keek ik mijn vriendinnen aan om hun reactie te peilen. ze zaten er alle drie als versteend bij. Ik wist dat dat nooit lang zo kon blijven.
ik hoefde niet lang te wachten.
Mara proestte het plotseling uit, klapte dubbel en kreeg een aanval van zenuwachtige giecheltjes-lach*. Kiki deed al snel mee en niet lang daarna kon ook Lynne zich niet meer beheersen. Samen rolden ze gillend van het lachen over de grond.
Ook al had ik dit verwacht, mijn humeur werd er niet beter van. Ik stond chagrijnig op- ondanks de protesten van mijn nog steeds schaterende vriendinnen- en liep demonstratief naar de ander kant van het grasveld. De rest van de pauze zat ik alleen


* ik weet dat dit raar klinkt, maar geloof me: dit is Mara's lach. Ja, het is achterlijk, maar het is Mara.