Het geluk van de ongelukkige
Je zag natuurlijk meteen dat zijn rechterarm in de helft eindigde in een stompe punt. En dat was dan ook het eerste waar ik naar keek. Zodat me daarna pas opviel hoe de man zat te lachen en van de zon leek te genieten. Hij leek niet ongelukkig, hij maakte grapjes met zijn vriend en al snel waren ze gewoon twee mannen die de humor van het moment wel in zagen. Of eigenlijk: de humor van het leven. Want wie beter dan zij kennen het leven en begrijpen het? Zij kennen de regels die het leven hanteert, en vooral: weten dat er geen regels zijn. En ze hebben geleerd daar mee te lachen. Wat kun je anders doen?
Het is me vaak opgevallen deze week. Het vermogen van de mens om zelf als alles minder gaat nog de goede dingen te zien. En er zijn ook goede dingen in hun leven: ze hebben een maaltijd, ze hebben vrienden, ze hebben een slaapplaats. Het is niet veel, het is veel minder dan waar wij ooit tevreden mee zouden zijn. Maar voor hen is het genoeg om verder te gaan. Natuurlijk zullen ze er niet altijd gelukkig mee zijn, er zijn vast momenten waarop de moed hen in de schoenen zinkt, maar net dan zijn er die mensen die ook weten hoe het is om niet verder te kunnen en die hen willen helpen. En daarom lijken ze een beetje op één grote familie. Een familie die veel tegenslag heeft gekend, maar ook mooie herinneringen heeft. Een familie waarvan de leden elkaar voorthelpen. Een familie die weet hoe het is om te lachen, zelf als het leven je niet toelacht.
Ik ben niet heel erg veel luxe gewend. Ik heb niet het soort ouders die hun kinderen overladen met speelgoed en nieuwigheden. Maar als ik dit zie voel ik me op een vreemde manier schuldig. Als ik denk aan al de keren dat ik me het laatste jaar ongelukkig heb gevoeld. Ik kan niets eens meer tellen hoe vaak. Meestal waren het kleine dingen die ook snel weer overgingen, maar soms kon ik echt een drama over niets maken. Ik zou van deze mensen willen leren hoe dat moet: zo genieten van het leven. Maar ik denk dat je dat alleen uit eigen ervaring kunt leren. Alleen het ongeluk kan je leren gelukkig te zijn. En is dat niet het geluk van de ongelukkige?
Reageer (1)
Deze blijft mooi<3
1 decennium geledenEn is het niet al een groot besef dat je weet dat je gelukkig hoort te zijn?