Odio

"Mam !IK wil niet verhuizen en al zeker niet naar Odio. Het staat op geen enkele kaart !"riep Eline woedend."Bliep bliep"Eline's mobiel ging af. Ze pakte hem uit haar schoudertas."Een berichtje."zei Eline opgelucht."Van Roxie !"gilde Eline blij. Roxie was Eline's beste vriendin."Hé miss u. Ik ben zo lonley zonder jou. See u later."stond er op het schermpje van Eline's mobiel."Ja zal je bellen wanneer ik er ben."smste Eline terug."Tss. Jullie meiden kunnen geen moment zonder elkaar. Ik heb geen mobieltje ik zou me vrienden niet elke dag kunnen smsen en bellen."zei Thomas boos terwijl hij uit het raam keek."Je bent gewoon jaloers dat jij geen vrienden heb."zei Eline poeslief."Jongens !Zit elkaar niet zo te stangen."zei mam boos."Tuurlijk"zei Eline en deedt haar mp3 in haar oren."Mam ,mag ik iets eten ?We zitten al 4uur in de auto !"vroeg thomas terwijl hij over zijn buik wreef."Ja ,we hebben brood in de tas bij Eline gedaan.""Mag ik het brood ?"vroeg Thomas."Nee."zei Eline kortaf en beheerst."Geef hier !"schreeuwde Thomas."Neehee !"schreeuwde Eline weer en duwde haar broertje weg."Waarom kunnen jullie nooit eens normaal doen ?"begon mam weer."Odio"gilde Eline blij."Wat ?"vroeg haar broertje schaapachtig."Daar !We zijn in Odio."schreeuwde Eline blij wijzend naar een blauw bord met in het wit Odio erop geschreven. Snel reden ze het dorp in. Het viel Eline gelijk op wat een oude huizen er stonden. De straatnaamborden schoten voorbij."Kerklaan"mompelde haar vader."Nog een paar straten en we zijn er."zei pap tegen Eline en Thomas die bewonderend uit de ramen keken. Opeens verscheen er een jongen op het tuinpad van een huis verderop."Mmmm. Vreemd."mompelde Eline."Wat ?"vroeg Thomas en keek Eline aan."Eh. Niks hoor."zei Eline en lachte. De auto stopte en Eline ,Thomas mam en pap stapte uit."Stormstraat 13. Dit is het."zei pap kijkend naar het gigantische huis. Snel griste Thomas de tas vol brood uit Eline's handen en haalde er een boterham met kaas uit."Je kunt ook echt alleen maar aan eten denken"zei Eline geërgerd."Sorry ik heb honger."zei Thomas kauwend. Eline pakte haar mobiel en maakte wat foto's van hun nieuwe huis. Het huis had grote ramen met witte kozijnen en kleine ramen van glas en lood daarboven. Ze stapte het huis binnen."Grappig huis."zei Thomas smakkend."Is dat het enige wat je kunt uitbrengen ?"zei mam licht geërgerd. De vloer van de hal was helemaal belegd met mozaiek."Wow."zei Eline en maakte een foto van de vloer."Wat raar ,didt huis was spotgoedkoop."zei mam verbaast."Ik ga naar mijn kamer."zei Eline en liep de trap op."Ik ook"riep Thomas toen hij halvewegen op de trap stond.