35.

Roselyn Valentina Patterson

Toen Justin een beetje uitgelachen was keek hij me hoofdschuddend aan. ‘Jij bent echt dom hè. Ik vond je al best wel dom, maar dit bewijst maar weer dat je nog dommer bent. En je bent niet eens blond!’ Justin lachte en keek me aan. Mijn mond viel open en weer sloeg ik Justin. ‘Je beledigd me. En ik ben niet dom!’ Justin keek me aan. ‘Oké, wat is dan de wortel van 231 min 60 maal 230.’ Ik fronste m’n wenkbrauwen. ‘Ja, weet ik veel. Dat kan ik toch niet uit m’n hoofd!’ ‘Zie nou wel. Je bent dom.’ Justin keek tevreden om zijn conclusie. ‘Pff, alsof jij het antwoord weet. Ik durf te wedden dat jij ook niet weet wat het antwoord is.’ ‘O, nou. Toevallig weet ik het antwoord dus wel.’ Zei hij grijnzend. ‘Ha, ik geloof er niks van.’ ‘Oké, zullen we wedden dan?’ glimlachte hij. Ik knikte. Dat kon hij nooit weten. Nooit nooit nooit. Anders was hij wel heel erg slim. ‘Oké, waar wedden we op?’ vroeg ik. ‘Als ik het goed heb, moet jij mijn vriendinnetje zijn.’ Justin grijnsde breed en ik zette grote ogen op. ‘Oké, ik vind het best.’ Antwoordde ik toen. Hij kon het antwoord toch nooit goed hebben. Nooit. Voor de tweede keer spuugden we alletwee speeksel op onze hand en schudden toen elkaars handen. ‘Ik zweer dat als Justin het antwoord goed heeft ik zijn vriendinnetje wordt.’ Zei ik. Justin grijnsde breed en knikte toen. ‘Deal.’ Wow, dit was echt een grote flashback van een paar maanden geleden. ‘Oké, vertel op. Wat is het antwoord.’ Ik glimlachte. Hij was echt dom dat hij ging wedden. Zoiets kon je gewoon niet uit je hoofd rekenen. ‘Het antwoord is – 10304,30264.’ Justin keek me trots aan om zijn antwoord. ‘HAHA, heel grappig meneertje. Je bent gewoon wat onzin aan het uitkramen.’ Lachte ik. Ja, daar ging ik echt niet intrappen. Zo kon ik het ook. Een paar cijfertjes opnoemen en doen alsof dat het antwoord was. Nee, daarvoor was hij me toch echt te slim af. ‘O, echt niet hoor! Dit is serieus het antwoord. Hier, reken maar uit!’ Hij pakte m’n rekenmachine van het bureau af en duwde het in m’n handen. ‘Toe dan.’ Knikte hij me toe. Ik fronste even m’n wenkbrauwen. Hij was toch wel erg serieus. Ik zette m’n rekenmachine aan en toetste de cijfers in de rekenmachine. Daarna drukte ik op het =-teken. Toen ik de cijfers voor m’n ogen zag verschijnen viel m’n mond open van verbazing. Dit kon niet. Dit was gewoon onmogelijk! Nee nee nee. Justin begon keihard te lachen toen hij mijn geschokte en verbaasde gezicht zag en klopte toen op m’n schouders. ‘Aah, vriendinnetje van me. Het komt allemaal wel weer goed hoor.’ En ja hoor. Voor de tweede keer in m’n hele leven had ik de weddenschap tussen bieber en mij verloren. En voor de tweede keer zat ik helemaal aan hem vast. Maar nu als zijn wettige vriendin.