Hoofdstuk 1

"Ga je naar de basketbalmatch?" vraagt Kate als ik aanschuif in de lunchrij. "Neen, ten eerste: dat is walgelijk, een beetje een bal heen en weer gooien terwijl zweet geproduceerd wordt en dat stinkt. Het toppunt is dan nog dat heel de zaal mag meegenieten van de zweetlucht. Ten tweede: er zijn cheerleaders en dat is nog walgelijker dan walgelijk." begin ik af te ratelen. Ik keek naar mijn bord en zag dat er vlees op lag. Door mijn veel te vele gebabbel, was ik vergeten te zeggen dat ik vegetarisch ben. Ik hield de rij op, want de lunchdame was al bezig met een andere persoon te bedienen. "Excuseer, ik eet geen vlees." zeg ik terwijl ik haar onderbreek in haar dagelijkse plicht van eten opscheppen. "Dat moest je eerder gezegd hebben." zei ze onvriendelijk met een gebaar dat ik het maar zelf moest oplossen. Ik kijk even naar de gebraden worst op mijn bord. "Beth, je kijkt zo raar." zegt Kate bezorgd. "Neen, het is niets, ik raak dit wel kwijt." zeg ik. We zoeken een plaatsje en zien ergens achterin mensen vertrekken. Ik loop expres langs Heather's tafel en leg de worst op haar bord. "Eet smakelijk, het varken zal zich wreken." lach ik vriendelijk en wandel naar de tafel waar Kate al neerzat. "Neen, nu even serieus. Waarom wil je niet naar de wedstrijd. Je kan er reclame maken bijvoorbeeld." begint ze redenen op te sommen. "Oké Kate, ik weet wanneer er iets aan de hand is." "Hmm hmm" zegt ze terwijl ze schuldig-onschuldig naar haar lunch kijkt. "En nu is er iets aan de hand." lach ik. "Oké, ik vind een jongen leuk in het basketbalteam." geeft ze toe. "O" meer kon ik niet uitbrengen.
"Dan zal ik meegaan." zucht ik.