Hoofdstuk 3 - A Wolf Demon

Ik loop het straatje van mijn huis uit. Ik moet weer naar school. Over een paar dagen heb ik een toets, van Wiskunde. Ik snap het wel, zo’n beetje. Opeens hoor ik een stem roepen. ‘Ani! Ani wacht! Ani!’. Het is Ryuichi! O nee, zeg niet dat hij ook op dezelfde school zit. ‘Ani, eindelijk! Ik heb je gevonden!’. Ryuichi is helemaal buiten adem. Dan haalt hij een papieren zakje te voor schijn.
‘Je was dit onderweg verloren, denk ik, want je tas staat open…’. Ik kijk van mijn tas naar het pakketje. Mijn lunch! ‘Eh…bedankt.’. Zeg ik zachtjes. Dan draait hij zich om en loopt weg. Waar gaat hij naar toe? Moet hij niet naar school?
‘Ehm…Ryuichi? Moet jij niet naar school toe?’. Hij draait zich om en kijkt me vragend aan.
‘School? Nee, ik ga naar mijn oom.’.
Hij draait zich weer om en loopt verder. Ik kijk hem raar aan en dan ren ik naar hem toe.
‘Maar waarom dan niet? Je kan toch niet zomaar school missen?’. Dan stopt hij opeens, waardoor ik tegen hem op knal. Hij zucht en draait zich weer om.
‘Omdat…omdat ik mijn oom wat belangrijks moet vragen…’. Hij lacht. Wauw, wat een zachte, lieve lach heeft hij. Denk ik bij mezelf… ‘Maar wat…wat moet je dan vragen? Mag ik dat weten of niet?’. Ik lach uit nieuwsgierigheid.
‘Ja, als je met me mee gaat, zal ik het je vertellen.’.
Mee gaan? Waar naar toe?
‘Maar, dan moet ik spijbelen!’. Ik denk even na, maar dan kies ik er toch voor om me te gaan. Het klinkt zo spannend! ‘Oké, ik ga met je mee!’.

We zitten op een bankje in het park. Even is het stil.
‘Ik moet even naar mijn oom, omdat ik…ik ergens anders vandaan kom dan je zou denken. Ik kom namelijk uit Shirubia, het verleden van Tokio. Net als mijn oom’. Ik kan het niet geloven! Ik heb hem nog nooit gezien!
‘Echt?! Haha, dit zal je niet geloven, maar…’.
‘Ik weet het, Ani. Je reist samen met je vriendin naar het verleden, om antwoorden op jullie vragen te vinden. Haha, gehoord van m’n oom. En jij zoekt een magische sjaal, om te voorkomen dat je vriendin, Kinochi heet ze toch? Om te voorkomen dat ze een weer een Moon Demon word.’.
Ryuichi lacht weer. Ik kijk hem met grote ogen aan. Hoe weet hij dit allemaal?!
‘Kom, ik zal je teletransporteren.’. Hij staat op en pakt m’n handen. Ik schrik en trek mijn handen snel terug.
‘Een teletrans…wat?’. Ik begrijp het niet, wat bedoelt hij daar nou mee?
‘Een teletransportatie, dat wil zeggen dat ik je naar het verleden kan brengen. Ik weet dat je altijd naar het verleden gaat via de geheime muur van mijn oom, maar dit is gaat makkelijker en sneller.’. Hij pakt weer mijn handen. Ik probeer het te begrijpen, maar dan zucht ik. ‘Oké, het zal wel. Teletrans…nog wat maar.’. Ik lach en sluit m’n ogen.

Na een tijdje open ik m’n ogen. ‘Zijn we getele…nog wat?’. Ik ruk mijn handen los en kijk om me heen. ‘Jep, we zijn geteletransporteerd. Kom, we gaan op zoek naar dat sjaaltje van jou.’.
We lopen een tijdje rond en vragen aan voorbijgangers of ze iets weten over het sjaaltje. ‘Nou, tot nu toe zijn we niet echt wijzer geworden. Niemand hier weet het!’. Ik zucht. ‘Straks vinden we die sjaal niet en is het misschien wel te laat. Dan verwoest Kinochi weer alles…trouwens…heb jij een kracht of gave?’. Ik stop met lopen en kijk Ryuichi vragend aan. ‘Nou, eigenlijk wel ja…ik…ik ben ook een demon, net als Kinochi. Alleen dan een Wolf Demon.’. Een Wolf Demon…? Dat is wel heel bijzonder.
‘Maar…hoe word je dat dan? Ook bij volle maan, net als Kinochi?’.
‘Nee, ik word het als ik genoeg woede in me heb. Dan transformeer ik me in een Wolf Demon en kan ik makkelijk iemand verslaan, tenzij diegene ook een Demon is. Dan wordt het wat moeilijker, maar ik krijg meer kracht enzo.’. Ongelofelijk! Nu heb ik twee vrienden die demonen zijn. Naja, Ryuichi? Een vriend? Ik begin wel wat aan hem te wennen. Hij is wel aardig en begripvol. En heeft overal wel een antwoord op, net zoals zijn oom, Tendo-Sensei.
‘Vandaar dat ik graag met jullie zou mee willen reizen.’ Ryuichi gaat door met vertellen.
‘Omdat ik ook vragen heb en antwoorden zoek.’ Dus ik ben naar Tokio gegaan om mijn oude oom weer eens op te zoeken. Ik wist dat hij daar veel antwoorden op zou hebben en veel wist van het verleden van Tokio. Snap je het?’.
Ik knik van ja. Haha, ja ik snap het! Ik ben benieuwd wat Kinochi hier van vind. Ik denk wel dat het goed is. Ik weet hoe Kinochi is zodra er jongens zijn…

‘Waaaat?!! Wilt hij met ons mee? Haha! Laat me niet lachen! En jij vind dat goed? Wie ben jij? Ben jij wel de echte Ani, want de echte Ani zou dat nooit goed vinden!’. Haha, ze vat het goed op. Gelukkig maar, ik was al bang.
‘Haha, ja ik ben de enige echte! Ik vind het ook raar van mezelf, maar Ryuichi wilt graag mee, omdat hij ook een Demon is, een Wolf Demon om precies te zijn. Ryuichi word het alleen als hij genoeg woede in zich heeft. Vandaar dat ie me zo snel kon neerhalen.’. Ryuichi komt naar ons toe lopen en tikt op m’n rug. ‘En…snapt ze het? Vind ze het goed?’. Ik kijk naar Kinochi, die bloost en knikt dan van ja.

We zijn bij Tendo-Sensei. Hij legt wat dingen uit en vertelt wat uit de geschiedenis. Het is fijn als ie dat doet, want dan kan ik goed nadenken over bepaalde dingen. Zoals m’n krachten.
Tendo-Sensei staat op en klapt in z’n handen. We gaan beginnen met de training. Kinochi en ik moeten om de beurt met Ryuichi trainen. Zo gaat het een tijdje door, tot dat het 6 uur is. Einde van de training.
‘Sayonara, Tendo-Sensei!’ Ik buig en loop snel naar Kinochi en Ryuichi. ‘Tot morgen Ani. Oh, Ani…?’
‘Ja?’ Ik draai me om naar Tendo-Sensei.
‘Hmm…laat maar…’.