Hoofstuk 2 - Enter Ryuichi, the mysterious boy

‘Een droom, zei je? Tja, misschien moet je voorbereiden op grotere gevechten en misschien meer trainen. Ik weet het niet. Maar over die jongen… Misschien help dit je…’ Tendo-Sensei kijkt me nadenkend aan en loopt dan weg. Hij komt terug met een jongen. Geschat 18 jaar.
‘Maar...dat is de jongen…de jongen uit mijn droom!’ Ik kan m’n ogen niet geloven! Dat is de jongen die mij los maakte! Ongelofelijk! Dus misschien betekende die droom dat ik iets zou gaan meemaken…maar waarom? Waarvoor?
‘Ani, dit is Ryuichi, mijn achterneefje. Hij is 18 en komt ook op de TNA om te trainen om een Ninja te worden. Ik heb hem bij jouw en Kinochi gezet, zodat hij wat kan mee proberen.’.
‘Wat?! Waarom? Met Ryuichi?!’. Hij, een jongen, met mij samen een les…?! Dat wil ik never nooit niet!
‘Ja, ik ben beter op mezelf, zonder jullie.’ Ryuichi kijkt langzaam omhoog.
‘Wat wil je daar nou weer mee zeggen?!’.
‘Duh, Ani. Ik kan heus wel alleen oefenen!’.
Hoe weet hij mijn naam?! En hoezo, ‘ik ben beter op mezelf’?!
‘Ani, je weet dat jij en Kinochi mijn beste leerlingen zijn, ik wil dat mijn achterneefje ook zo word. Hij is al een natuurtalent, maar met jullie hulp kan hij nog beter worden.’
‘Laat maar oom, ik kan ook zonder die meisjes!’.
Oké, als je mij boos wilt maken moet je vooral zo door gaan. Ik loop naar Tendo-Sensei en buig voor hem.
‘Sayonara ano arigatou GOZAImasu, Tendo-Sensei!’
Dan loop ik boos langs Ryuichi. Hij zet een stap achteruit.
‘Ani…?!’ Tendo-Sensei roept me, maar ik heb het gehad voor vandaag.
‘Laat maar oom, meisjes zijn allemaal het zelfde!’.
Ik ben zo boos! Waarom moet er nou weer een jongen bij Kinochi en mij. Het gaat toch goed zo, met ons tweetjes alleen? Ik wil niet met een jongen en al helemaal niet met die…die Ryuichi! Ik haat jongens! Ik kan zo niet tegen ze! Ik gooi de deur open, bijna tegen Kinochi’s neus.
‘Heey, ik zocht je al! Waar was je? Je zou toch naar me toe komen?’ Kinochi lacht vrolijk. Dan vertel ik haar wat er is gebeurd. Of, ik bedoel, wat er gaat gebeuren. ‘Een jongen? Ryuichi heet ie? Haha, samen met ons? Samen trainen? Maar hoezo bij ons?’.
‘Omdat wij de beste leerlingen zijn van Tendo-Sensei en hij wilt dus graag dat zijn achterneefje bij ons komt om ook zo goed te worden!’.
‘Hmm…ik vind het wel leuk. Maar ik begrijp je wel, je bent niet echt dol op jongens.’
Zelf moet ik wel een beetje lachen nu, maar ik weet dat Kinochi graag jongens om d’r heen wilt. Ze is helemaal gek van ‘knappe’ jongens. Ik weet eigenlijk niet eens of hij wel knap is en hoe hij er echt uit ziet. Ik heb hem niet echt grondig kunnen bestuderen. Ik was te boos.
‘Hé, gaat het wel een beetje? Je bent zo down…’ Kinochi geeft me een duwtje, waardoor ik bijna van het muurtje val. Net zoals in mijn rare, enge droom. Zal ik het haar vertellen over die droom? Misschien was het wel een visioen. Maar als dat zo is, moeten we ons voorbereiden op de volle maan en al het andere uit mijn droom. Maar hoe? Ik krijg er de rillingen van…

Het is stil. Zo stil, dat je de mensen buiten nog kan horen. Vandaag moet ik trainen met Ryuichi. Ik sta klaar om aan te vallen. Tendo-Sensei slaat op de grote trommel. De training kan beginnen. Ik trek mijn zwaard te voorschijn en ren naar Ryuichi toen. Maak een reflex, zodat hij niet snel terug kan slaan. Hij springt omhoog en pakt ook zijn zwaarden te voorschijn. We meppen een tijdje heen en weer, en proberen alles te ontwijken. Oók onze eigen bewegingen, want die zijn zo snel, dat je ze bijna niet kan zien. Ryuichi rent naar me toe, met zijn zwaarden achter zijn rug, zodat hij ze elk moment te voorschijn kan halen. Op het moment dat hij er is, spring ik op zijn rug en geef hem een schop in z’n rug. Ik voel dat het pijn doet. Daarom draai ik snel om, om te kijken wat hij doet. Valt hij? Of maakt hij een reflex? Hij valt, maar met een reflex. Want zo te zien heeft hij mijn enkel te pakken gekregen. En ook dan val ik met een smak op de grond. Ryuichi draait zich om en springt bovenop mij. Hij gooit zijn zwaarden op de grond. ’n Paar centimeters van me af. Ze blijven aan mijn kleding vast haken, zodat ik geen kant op kan. Hij probeert me te meppen, maar ik ontwijk hem. Dan pakt ie mijn keel vast en maakt hij een vuist. Mijn keel doet pijn. Ik probeer los te wurmen, maar het lukt niet. Hij kan elk moment slaan. Ik knijp m’n ogen dicht. Net als in m’n droom! Maar dan anders…in een training. Ik knijp nog meer mijn ogen dicht en probeer me te ontspannen, door te voorkomen dat ik stik. Nu komt het…
Er gebeurt niets! Niets! Ryuichi ontspant zijn hand, waarmee hij mijn keel vast heeft. Ik open zachtjes mijn ogen. Ik voel me duizelig… Dan zucht hij en zegt: ‘Goed getraind, we zijn klaar.’ ‘Eh…bedankt, maar kan je nu alsjeblieft van me af gaan?!’. Ik kijk hem boos aan. Hij staat op om de zwaarden uit m’n T-shirt te halen.
‘Tot morgen, bij de volgende training.’ Ik loop langs hem om mijn spullen te pakken.
‘Eh…ja…tot morgen…’. Zegt hij zachtjes.
‘Arigatou GOZAImasu, Tendo-Sensei!’ Ik buig voor Tendo-Sensei en loop naar de deur.

Ik lig op m’n bed. Ik ben zo moe. Ik zit maar te denken aan die droom. Wat betekent het toch? Wat gaat er gebeuren met Kinochi? Ik heb het haar nog niet verteld. Logisch, want ze vind het nog steeds leuk dat Ryuichi bij ons in de les zit, dus die concentreert zicht totaal niet. Ik kijk op de klok. Het is zaterdag 28 november, 00.25 uur ’s avonds/ ‘s ochtends. Ik stap uit bed en pak een blaadje.

Vandaag is er vanalles gebeurd. Ik had een rare, enge droom. Het ging over dat Kinochi weer transformeerde tot een Moon-Demon, ik bijna vermoord werd door haar en ik ontmoete een jongen. Toen de volgende dag, vandaag dus, ging ik weer naar de TNA. En wat bleek. Die jongen, die zelfde jongen uit m’n droom, kwam ook op de TNA! Samen met mij trainen in lessen! Ik was zo boos! Een jongen, samen met mij trainen! Ik haat jongens! Kinochi vond het wel leuk, maar ja, zij vind jongens ook wel gewoon super leuk. Hij heet trouwens Ryuichi. Vandaag hebben we de eerste training gedaan. Ik moet toegeven, hij is best wel goed. Maar nog lang niet zo goed als ik. Wacht maar, ik krijg hem wel!
Ik ga slapen, ben zo moe… ’t Was een drukke dag geweest.

Liefs, AniWay

Ik stop het briefje in de doos met alle andere briefjes.