ME? WHEN?

Draco, je weet dat je uitgehuwelijkt bent.
En aangezien je dat anders van Hem zou horen als je naar hem toe gaat.
Bereiden we je er vast op voor. We zeggen niet wie het is. Maar wel waar je aan moet denken.
Je kent haar lang. Ze is lief. Volbloed. Past perfect bij je. Haar ouders zijn ook zoals ons. Meer mochten we niet tegen je zeggen. Anders ja je weet het wel.
Je moeder.

Ik kijk van de brief naar draco en dan weer terug. ‘denk jij het zelfde als ik?’ vraag ik aan Draco. Hij knikt. We denken eigenlijk altijd wel hetzelfde. ‘dus jij en ik?’ vraag ik vol ongeloof. Hij knikt weer. Ik wist dat ik werd uitgehuwelijkt. Maar met hem, dat had ik nooit gedacht en eigenlijk gehoopt. We waren misschien vrienden/beste vrienden. Maar met hem voortplanten zag ik niet echt zitten. We zitten nog een tijdje te praten als er op de deur word geklopt ‘hey Dray we moeten eten.’ Hoor ik Blaise roepen. Ik grinnik en als hij dat hoort gooit hij de deur open. ‘wat doe jij hier? Moet jij niet al in bed liggen? Het is de hoogste tijd voor kleine meisjes.’ Zegt hij grinnikend als hij mij ziet zitten. ‘en bedankt, dus je vind me klein. Ik ga zo staan dat hij mijn enorme hakken niet ziet waardoor ik groter lijk dan hem. ‘en wat zeg je nu kleintje.’ Ik kijk op hem neer en snel gaat hij lang uit op het grote bed liggen. Hij en mijn beste vriendin weten als enige wat wij later moeten worden. En ik haal dan snel mijn vriendin op van de kamer. ‘charlis kom nu mee.’ Ik zie dat ze wil tegen spreken maar als ze opkijkt staat ze gelijk op. ‘wat is er?’ vraagt ze als we op de trap lopen naar de afdelings kamer. ‘zo meteen.’ Is het enige wat ik zeg terwijl ik haar mee trek naar Draco’s kamer. ‘weet je zeker dat je goed gaat dit is Zijn kamer?’ ‘ja vertrouw me.’ Zeg ik geïrriteerd. Ik klop 2 keer snel en 2 keer langzaam en de deur gaat langzaam open. ‘zitten jullie.’ Zeg ik tegen Blaise en Charlis.