055

De rest van de dag was best snel voorbij gegaan. De Cullens hadden me allemaal de hele tijd rare blikken toe geworpen, en de gedachten die ze over me hadden waren nou ook niet echt leuk. “Chris rijd je met mij mee, of ga je met de bus?” vroeg Julie en ze kwam naast me lopen. “Eh ik ga wel met jou mee, ik moet alleen nog even naar mijn kluisje dus ik kom er zo aan.” Glimlachte ik. “Oke, ik wacht buiten wel.” Zei Julie en ze liep weg. Ik legde een aantal boeken in mijn kluisje en liep toen naar buiten. “Wacht jij eens even!” zei Edward en hij greep me vast. “Blijf van me af.” Zei ik en ik rukte me los. Edward ging voor me staan en keek me boos aan. “Je weet dat ik je zo aan de kant kan duwen?” zei ik en ik keek ook boos naar hem. “Dat weet ik.” Zei Edward met een glimlach. “Ga dan aan de kant.” Siste ik. “Sinds wanneer ben jij een van ons?” vroeg Edward. “Jij interesseerde je niet meer in mij, dus wat maakt het uit?” siste ik en ik duwde Edward aan de kant. “Verdomme blijf staan!” riep hij. De andere mensen op het plein keken nieuwsgierig naar ons. Ik draaide me om en liep terug. “Ik heet geen Bella, ik ben je hondje dus niet.” Siste ik. “Volgens mij vroeg ik je net iets.” Zei Edward boos. “Volgens mij zei ik dat het jou niks aan gaat.” Riep ik. Julie kwam er bij staan en ze keek Edward aan.”Chris ik bel Jake.” zei ze via haar gedachten. Ik knikte even en bleef naar Edward kijken. “Waarom knikte je?” vroeg hij boos. “Ja dat is vervelend he, geen gedachten kunnen lezen.” Glimlachte ik. Er ontsnapte een lichte grom bij Edward. “Aahw meisje toch ga je grommen?” zei ik lachend. Op dat moment kwamen Alice en Jasper er ook bij staan. “Chris..” begon Alice. “Ach houd je mond jij.” siste ik. “Vanwaar zo onaardig?” vroeg Alice verbaasd. “Oh doe niet zo schijnheilig jij. We waren beste vriendinnen totdat meneer het zo nodig uit moest maken.” Siste ik en ik liep weg. ”Dat was ook alleen maar omdat dat van Edward moest.” Waren Alice haar gedachten. Ik draaide me om en keek Edward boos aan. “Jij verpest ook echt het leven van iedereen!” Riep ik en ik voelde hoe de woede langzaam aan sterker werd. Ik sloot mijn ogen en liet de energie opkomen. Zoals eerder op de dag liet ik de onweer opkomen. De ene knal klonk naar de andere en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Dit voelt goed, zo goed! ”Serieus, hoe sterk is zij wel niet Edward?” Vroeg Jasper aan Edward. “Geen idee.” Mompelde Edward. ”Jacob is er.” Zei Julie en niet veel later voelde ik een paar stevige armen om me heen. ”Chris ontspan. Dit gaat straks echt fout.” Zei Jacob. “Dat kan niet.” Mompelde ik en ik liet het nog harder donderen. “Pas nou op, het gaat straks echt fout.” Fluisterde Jacob en hij sloeg zijn armen strakker om me heen. “Jacob laat haar los!” Riep Edward. “Houd je mond jij parasiet!” Siste Jacob en ik voelde hoe hij trilde. Ik koppelde mijn gedachten aan die van Jake. “Hoe kan ik nou rustig worden als jij niet rustig bent?” vroeg ik. “Sorry hij werkt op mijn zenuwen, het spijt me.” zei hij en hij stopte met trillen. “Nu ben ik gestopt, dus jij moet ook rustig worden.” Zei Jacob.”Ik weet niet hoe, het lukt me gewoon niet.” zei ik. “Sluit je af van iedereen, laat alles verdwijnen. Ik weet dat je het kunt.” Fluisterde hij. Ik concentreerde me en niet veel later merkte ik dat ik rustig werd. De energie stroomde weg en het hield op met onweren. “Goed zo. Zei Jake.Ik sloot me weer af van Jake zijn gedachten en ik opende mijn ogen. “Kom we gaan.” Zei Julie en we liepen met zijn drieën weg. “Dat was echt raar.” Hoorde ik Alice nog zeggen. De rest van het gesprek negeerde ik..