34.

Roselyn Valentina Patterson

De rest van de week negeerde ik alle berichtjes die ik van iedereen kreeg. Justin had me zeker al zo’n 50 sms’jes gestuurd als het er niet meer waren en ook al een stuk of honderd keer gebeld maar ik had steeds niet opgenomen. Ik had geen zin om hem uit te leggen wat er gebeurd was. Ik moest hem zoenen of Justin dumpen. Nu had ik Justin gezoend maar had Jus me al gedumpt. Ik had dus net zo goed Justin niet hoeven te zoenen. Van Jus had ik helemaal niks meer gehoord en ook Tin liet niks meer van zich horen. Waarschijnlijk had hij het hele verhaal van Jus gehoord en hij was natuurlijk Jus’ vriend dus dan moest je natuurlijk voor die kant kiezen. Alleen Lauren was af en toe wel even langs geweest en we hadden ook wel veel dingen gedaan. Lauren begreep me wel en dat was best fijn. Ik werd wakker geschud door de bel die ging. Ik hoorde m’n moeder naar de voordeur lopen en toen de deur opendoen. ‘Hai Justin.’ Hoorde ik m’n moeder zeggen. M’n adem stokte. Justin. Hij was hier. Daar had ik echt geen zin in. ‘Rose!! Justin is hier!’ riep m’n moeder van onderaan de trap. Ik zuchtte. ‘ZEG MAAR DAT IK ME NIET LEKKER VOEL!’ schreeuwde ik terug. Wat natuurlijk oliedom was omdat Justin waarschijnlijk maar één meter van m’n moeder verwijderd stond en dus ook gemakkelijk kon horen wat ik net naar m’n moeder had geschreeuwd. ‘Nou, je hoort het. Loop maar naar boven. Daar is ze wel.’ Zei m’n moeder. AARGHH, dat was dus echt typisch m’n moeder. Ik keek paniekerig m’n kamer rond en ging toen maar snel onder de dekens liggen . Misschien zag hij me wel niet. Ik hoorde voetstappen op de trap en toen iemand die m’n kamer binnenliep. ‘Eeuh… Rose? Ben je daar?’ Ik antwoordde niet en bleef stil liggen. Justin haalde het deken van me af en prikte me. ‘Hallooo? Contact aan Rose. Ben je wakker?’ ‘Nee, ik slaap. Dat zie je toch.’ Mompelde ik. Justin grinnikte even. ‘Oké, hallo slapende Rose. Hoe gaat het? Waarom antwoord je niet als ik je een sms’je stuur?’ ‘Hallo Justin Bieber. Het gaat geweldig met mij. En ik antwoord niet omdat ik daar geen zin in heb.’ Zei ik terwijl ik nog steeds met m’n gezicht in het kussen lag. ‘O. En waarom heeft Rose daar geen zin in dan?’ vroeg Justin. ‘Omdat Rose iets heel doms heeft gedaan en als ze dat tegen Justin gaat zeggen, hij haar heel hard uit gaat lachen.’ Antwoordde ik. ‘O.’ zei Justin weer. ‘En wat is dat doms wat je gedaan hebt dan?’ Ik tastte met m’n hand naar m’n mobiel en drukte hem toen in Justin’s hand. ‘Hier, moet je maar bij inbox kijken en dan bij Jus en dan het laatste sms’je die ik gestuurd heb.’ Zei ik. Ik hoorde Justin doen wat ik zei en snel sloeg ik m’n handen weer voor m’n oren. Ik wilde zijn reactie niet horen. Even later had ik nog steeds geen reactie gehoord. ‘Ik snap het niet helemaal denk ik. Waarom stuur je zo’n sms’je naar Jus?’ vroeg Justin. Ik zuchtte. Was Justin nou echt zo dom of deed hij maar alsof? ‘Jij bent echt dom he. Dat sms’je was eigenlijk voor jou bedoelt maar ik had hem per ongeluk naar Jus gestuurd.’ Verklaarde ik. Even was het stil en toen barstte Justin in lachen uit. ‘HAHAHAHA, OMG. DUS JE HEBT EEN SMS’JE WAARIN STAAT DAT IK NIET MAG VERTELLEN DAT JE MET MIJ GEZOEND HEBT NAAR JUS GESTUURD?! HAHAHAHA.’ Fijn, dat was precies de reactie die ik van hem verwacht had. Ik ging rechtop zitten en griste m’n mobiel uit Justin’s handen. ‘Snap je het eindelijk. Dat kwartje viel wel laat zeg.’ Justin moest nog steeds lachen en ondertussen werd ik er wel een beetje gek van. ‘En nu? Wat zei Jus toen hij jouw sms’je gelezen had?’ grinnikte Justin. Ik haalde m’n schouders op. ‘Hij kwam bij mij thuis en toen heeft hij me een soort van gedumpt eigenlijk.’ Weer begon Justin keihard te lachen. ‘Ongelooflijk, dus nu heb jij eigenlijk alle twee m’n opdrachten uitgevoerd. Behalve dat jij eigenlijk die laatste niet uitgevoerd hebt maar Jus.’ Ik keek Justin vernietigend aan. Hij moest echt even ophouden met lachen, anders ging ik hem slaan. Ik mocht hem trouwens sowieso nog slaan voor die keer dat hij mijn ringtone veranderd had in zijn eigen stomme liedje. Ik sloeg hem tegen zijn hoofd aan en gelijk stopte hij met lachen. ‘Nou zeg. Waarom sla je me?’ ‘Omdat je moet stoppen met lachen, daarom.’ ‘Oké, ik zal proberen te stoppen met lachen.’ Zei Justin en hij probeerde zijn gezicht in de plooi te houden door op zijn lippen te bijten. Zijn gezicht kwam er alleen om de seconde grappiger uit te zien omdat zijn ogen bijna uitpuilden van het inhouden van z’n lach. Oké, dat was nou ook niet echt bevorderend. Zo zag hij er alleen maar irritanter uit. ‘Oké, hou maar op. Ga maar weer lachen. Dat ziet er ook niet.’ Zuchtte ik. Justin begon weer te grijnzen en even later lag hij weer dubbel. Pff, zo grappig was het toch echt allemaal niet? Ik had echt zelfmedelijden.