CBI
"hoezo je neemt me mee naar CBI"?vroeg ik verbaasd."gewoon,dat als ze je bij mij in de buurt zien dat ze niet schrikken.het zijn trouwens hele leuke mensen" zei jane onverschillig."gelukkig ken ik grace en lisbon al een beetje"."misschien komt cho een beetje eng over maar dat is nu eenmaal
zijn werk.om mensen te ondervragen".hij zag aan mijn gezicht en houding dat ik gespannen was en het misschien een beetje eng vond."maak je maar geen zorgen"."jij hebt makkelijk praten,jij kent ze al jaren".
"OK ik kan een deal met je sluiten;als jij ophoudt met zo te piekeren krijg je extra geld voor te gaan shoppen"."ik zal mijn best doen maar ik kan niets beloven"."zo mag ik het horen".ondertussen waren we al aangekomen op het bureau.de man aan de poort keek me eerst raar aan maar jane zei dat het wel goed was.ik was al een beetje kalmer maar toen ik lisbon en de andere zag gierde de adrenaline weer door mijn lijf."ha jane daar ben je" zeiden ze."wie is dat meisje"vroeg iemand die ik niet kende.
de stem bleek afkomstig te zijn van een man die er best wel dreigend uit zag.hij had kort zwart haar en hij was groot."dit is rose.rose dit is rigsby en cho.en van pelt en lisbon ken je al."o ja,bedankt voor de kleren"zei ik,beschaamd dat ik ze niet eerder heb bedank."graag gedaan,en trouwens die blouse staat je goed".zei grace.ik glimlachte en bloosde."fijn dat je er bent maar we moeten een zaak oplossen"zei lisbon tegen me.ga maar even naar hightower".ik had geen flauw idee waar dat was dus grace bracht me erheen."zal ik je eens iets vertellen"?ik keek nieuwsgierig op."ik weet dat je wayne eng vind maar hij is echt heel lief.ik heb iets met hem".ik staarde haar verbaast aan."maar dat mag je niet tegen niemand vertellen".ik beloofde het.we deden pinkjeszweer.ik ging het kantoor van hightower binnen.ze was een iets donkerdere vrouw.mijnn eerste indruk was streng maar rechtvaardig.
ik mocht van haar een boek nemen uit het boekenrek.dat kwam goed uit.ik kon uren zitten lezen.na 4 uur van romantische romans te lezen gingen jane en ik naar huis.ik mocht romeo en julia mee naar huis nemen.
tijdens de terugrit waren we aan het praten over zijn colega's en hij was verhalen aan het vertellen van misdaden die hij heeft opgelost en dingen die hij heeft meegemaakt.de enigen die echt zijn blijven hangen is dat hij blind werd door een explosie en dat hij verd ontvoerdt.toen we terug waren was ik nog altijd aan het luisteren nar zijn verhalen.
ik snap echt niet hoe hij kan zien of mensen schuldig of onschuldig zijn.daarna ging ik slapen.morgen is het zaterdag.dan ga ik lekker shopppen.met die gedachte viel ik in slaap.
Reageer (2)
@Annabeth, je ziet hem bijna nooit lachen hea, maar zelden, eens in de twintig afleveringen, komt er soms een kleine smile van Kimball Cho!
1 decennium geledenmisschien komt cho een beetje eng over maar dat is nu eenmaal
1 decennium geledenCho is geweeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeldig!! Heb je hem ooit zien lachen?? XDD