00,16

DJenna Warner

Langzaam gooide ik mijn krukken naar binnen en kroop ik door de voordeur naar binnen. "Miss. Warner dat duurde v-" James haakte zijn zin af toen hij me naar binnen zag kruipen. "O my lord, what happend?" Vroeg hij met zijn, ongelovelijke irritante, engelse accent. "Niks ernstig.." Zei ik op gedimde toon, mijn haren dropen van de regen en woedend keek ik hem aan. "NATUURLIJK GAAT HET NIET, WAT IS ER TOCH MET JOU? BEN JE BLIND?" Schreeuwde ik toen. Woedend pakte ik mijn ene kruk, ondertussen had James me ondersteund en ik stond wiebelend op, ik liet mijn arm door de beugel glijden. "Sorry James.." Mompelde ik toen, wat een chagrijn was ik soms. "Geen probleem Miss. Warner.." Ik zuchtte en keek James aan. "Noem me alsjeblieft DJenna, Miss. Warner is te me veel te oud, noem mijn moeder maar zo.." Bromde ik toen. Vervolgens liep ik richting de lift, omdat ik de trap natuurlijk niet kon nemen. "DJenna, zou je het niet aan je vader melden.." En hij priemde met zijn vinger naar mijn enkel.