Hoofdstuk 70.

Denise p.o.v
~een jaar later~
Ik zat zenuwachtig in de wachtkamer van het ziekenhuis, vandaag zal ik te horen krijgen of ik genezen was of niet, ik had net allemaal onderzoeken gehad en moest wachten tot ik gehaald zou worden en dan zouden ze me het gaan vertellen. Mijn handen trilden helemaal. Ik wilde niet dat er iemand mee ging, dus zat ik alleen, Justin zat ergens in Zuid-Afrika en Ryan, Chaz, Christian en Caitlin zaten bij Chaz thuis te wachten tot ik terug kwam. "Denise Noort" zei een andere vrouw dan daarnet. Ik knikte en stond op. Ik liep met haar mee naar een kantoortje. Ik nam plaats op een stoel. "oke, we hebben net wat onderzoeken gedaan" begon de vrouw. "en daar is uit gebleken dat de kanker weg is" zei ze. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Ik kreeg tranen in mijn ogen, na meer dan een jaar was ik eindelijk genezen, ik kon weer verder met wat ik deed voor ik ziek was. "gefeliciteerd" zei de vrouw en ze gaf me een hand. Ik wist niet wat ik moest zeggen dus knikte ik alleen maar. Toen de vrouw klaar was met uitleggen kon ik gaan. Toen ik in mijn auto zat pakte ik mijn telefoon.
ontvanger: Justin, Chaz, Laura, oma
Net de uitslag gehad, ik ben genezen! xx
ik reed naar huis, ik reed veel te snel maar het maakte me niks uit. Toen ik eindelijk daar aankwam parkeerde ik mijn auto en liep ik naar de deur. Ik opende hem en liep naar de kamer, daar zaten Ryan, Chaz, Caitlin, Christian en Chaz' ouders. "gefeliciteerd meis" zei Chaz' moeder en ze gaf me een knuffel. De rest volgde haar voorbeeld. "we hebben nog een verrassing voor je" zei Chaz en hij liep naar de keukendeur. Hij opende hem en daar kwamen mijn oma en Chloë aangelopen, gevolgd door Laura en Roy, en die weer gevolgd door Justin. Ik liep naar mijn oma en Chloë. "nu ben jij weer beter" zei Chloë. Ik knikte. "Laura, Roy" zei ik toen ik naar hun toe liep. "gefeliciteerd schatje" zei Laura. "het spijt me zo erg" zei ik terwijl de tranen over mijn wangen liepen. "het is al goed, we hebben je vergeven, alleen de rest kon niet komen" zei Roy. Het leek alsof er iets van mijn schouders afviel, ze hadden me vergeven. "ga naar Justin toe" fluisterde Laura in mijn oor. Ik liep naar Justin die een beetje alleen stond te wachten. Toen ik bij hem was sloeg ik mijn armen om hem heen. "ik ben zo blij voor je" zei Justin. Ik zei niks, ik was zo blij hem in mijn armen te hebben. "ik hou van je" zei Justin. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder af en keek hem aan. "ik ook van jou" zei ik en ik voelde zijn lippen op de mijne. "wil je me alsjeblieft nog een kans geven en mijn vriendin zijn?" zei hij daarna. Ik knikte en duwde mijn lippen terug op zijn prachtige lippen.