20th.

Hailey Kush.

Voorzichtig open ik de voordeur, met de sleutel in mijn handen. Als de deur ook maar een klein stukje open is hoor ik mijn moeder aan komen rennen. Snel sluit ik de deur achter me, en wil net de trap oplopen als een hand mijn schouder vast pakt. ‘Waar dachten we heen te gaan?’, hoor ik haar stem brommen. Meteen draai ik me om, en kijk schuldig naar mijn nagels. ‘Slaapkamer’, mompel ik zacht en kijk op in haar ogen. De ogen van mijn moeder, die altijd bezorgd stonden, lief, maar nu vuur spuwde van woede. ‘Wij moeten praten jongedame, wij weten beiden dat je fout bent geweest’, bromt ze en wijst naar de deur die naar de woonkamer leid. Strompelend loop ik achter haar aan, en kijk nog of er een uitweg is van dit gesprek. ‘Doorlopen’. Zuchtend laat ik mezelf vallen op de bank, en zie hoe mam tegenover me gaat zitten. ‘Dus, waarom luister je niet als ik zeg dat je naar huis moet komen?’. ‘Jij bepaalt mijn leven niet, en sinds wanneer mag ik niet naar een vriend zijn huis gaan?’, vraag ik even pissig terug en sla mijn armen over elkaar heen. ‘Dát is het punt ook niet, het gaat erom dat het een vreemde was’, zegt mam nu geïrriteerd en knijpt haar ogen tot spleetjes. ‘Wat moet ik dan? Geen nieuwe vrienden maken?’, vraag ik sarcastisch en kijk weg naar de keuken. ‘Je weet best dat ik dat niet bedoel, maar jongens liggen gewoon anders, wie was het trouwens?’. ‘Een jongen’, antwoord ik bijdehand en wil op staan, maar wordt terug gedwongen. ‘En hoe heette die jongen?’. ‘Obama’, antwoord ik zo serieus mogelijk en sta op. ‘Tot ziens mam, ik ga naar mijn slaapkamer’, mompel ik en zie mijn moeder me hopeloos aankijken. ‘Het kan niet… het mag niet’, hoor ik haar nog zacht mompelen, maar reageren doe ik niet, geen zin in nog een discussie. Snel loop ik de trap op, en ga op mijn bed liggen. Met mijn telefoon in mijn handen geklemd, voel ik hoe mijn tranen over mijn wangen beginnen te lopen. Mam zou het nooit goed vinden als ik een vriendje kreeg, de manier waarop ze vandaag weer reageerde, gewoon zo vijandig. Alsof het een zelfmoord was om met een jongen om te gaan. Zuchtend veeg ik mijn tranen weg, en druk met trillende handen het nummer van Justin in. Hij gaat een paar keer over, tot zijn stem door de telefoon heen galmt. ‘I need you, please?’, vraag ik zacht en hoor hoe hij meteen toestemt en aflegt.
---
het duurde echt te lang voor er weer een hoofdstuk kwam van deze story, sorry <3