~8~

‘Kom’ zei Seth en hij trok me omhoog. Samen liepen we naar mijn huis toe. Ik opende de deur en rende naar boven toe. Ik pakte mijn bikini en begon me om te kleden. Toen ik mijn bikini aan had trok ik een jurkje uit de kast, dat was makkelijker, en trok die aan. Ik draaide me om en schrok, daar stond Seth. Hij had een geschrokken blik op zijn gezicht. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘Je bent nog dunner dan eerst’ zei hij zacht. Ik trok mijn jurk omhoog en keek naar mijn lichaam. Ik was inderdaad veel dunner dan eerst, mijn botten staken gewoon haast uit mijn lijf. Ik haalde mijn schouders op en rende naar beneden. Mij interesseerde mijn lichaam niet echt, ik hield gewoon niet van eten. Langzaam liep Seth de trap af. Ik vond het te lang duren en trok hem mee naar buiten. Toen hij uit zijn shock was tilde hij mij op en rende naar de kliffen. Alle jongens en Leah stonden er, maar ook nog twee andere meisjes. Ik keek naar Seth en hij liet me los. De twee meisjes liepen op mij af. Ze staken hun hand uit. ‘Ik ben Emily, Sam’s verloofde’ stelde de vrouw met een litteken op haar gezicht zich voor. ‘Ik ben Kim, Jared’s vriendin’ stelde het andere meisje zich voor. Ik knikte. ‘Tink’ zei ik. Ik keek naar de jongens die klaar stonden om te duiken, Jacob en Embry waren aan het stoeien, waarbij Jacob Embry een zetje gaf en Embry naar beneden viel. Ik lachte. De rest sprong er achteraan. Ik trok mijn jurk uit, Kim en Emily keken me aan. ‘Waarom ben je zo mager? En ga je meespringen?’ vroeg Emily. ‘Ik ga meespringen, ja’ zei ik en antwoorde haar eerste vraag niet. Ik ging aan de rand staan en keek naar beneden. Plotseling voelde ik me duizelig en flitsten de beelden van mijn verdrinking weer op. Ik hapte naar adem en viel van de klif af. ‘Tink!’ hoorde ik Seth nog roepen, maar het werd al zwart voor mijn ogen. Ik hoorde allemaal stemmen om me heen. Ik lag op iets zacht en voelde een warme arm om mijn middel. Ik opende mijn ogen en zag dat ik in mijn eigen kamer was. Seth lag naast me en keek me aan. ‘Je bent wakker’ zei hij opgelucht. ‘Hoelang heb ik geslapen?’ vroeg ik. ‘Drie dagen’ zei hij. Drie dagen?! Wow… Ik gaapte en keek hem aan. ‘Heb je al die tijd bij me gelegen?’ vroeg ik en hij knikte. Ik lachte zwakjes. Seth tilde me op naar beneden, waar de stemmen vandaan kwamen. In de woonkamer lag Leah op de bank te slapen en zaten Kim en Emily met elkaar te praten, ze keken op toen ze mij en Seth zagen. Ze liepen op ons af en omhelsde me. Seth zette me op de stoel en liep naar de keuken. Hij kwam terug met een boterham en gaf die aan mij. Ik at hem op en wou op staan, maar ik was heel licht in mijn hoofd. Ik viel terug op de stoel en Seth keek me bezorgt aan. Ik kreeg een steek in mijn buiken en kreunde. Seth liep op me af. ‘Wat is er?’ vroeg hij overbezorgd. ‘Ik ben duizelig, en heb pijn in mijn buik’ antwoorde ik. Seth keek me aan met een bedenkelijke blik. Toen tilde hij me op en liep naar buiten. Ondertussen pakte hij zijn mobiel en belde iemand op. ‘Carlisle, kunnen Tink en ik even langs komen? Ik denk dat er iets met haar is’ zei hij. Hij knikte. ‘Bedankt voor de toestemming, we komen eraan’ zei hij en hing op. ‘Toestemming?’ vroeg ik. Hij knikte. ‘Er is een grens waar ik alleen over mag met toestemming’ zei hij en ik knikte. Seth zette het op rennen en al snel waren we bij het grote en open huis van de Cullens. Carlisle opende de deur en begroette ons. Hij begeleide ons naar een kamer met veel medische spullen, waarschijnlijk zijn werkkamer. Ik zag Alice langs lopen. Met een bezorgde blik keek ze me aan. Carlisle sloot de deur en keek Seth aan. ‘Wat is het probleem Seth?’ vroeg hij. ‘Dat kan ik u beter laten zien’ zei Seth en hij liep naar mij. Hij tilde mijn T-shirt omhoog en liet mijn buik aan Carlisle zien, die schrok. ‘Seth kan jij haar even op de stoel daar leggen? En Tink doe je T-shirt even uit’ zei hij en hij liep de kamer even uit. Ik trok mijn shirt uit en Seth tilde me op de doktersstoel. Na een paar tellen kwam Carlisle met een tas naar boven lopen. Hij woog me, voelde mijn botten en deed meerdere testjes. Alsof hij niet wist dat ik te mager was. Hij keek me bezorgt aan. ‘Tink, je bent ondervoed. Als je nog meer afvalt dan kan dat je dood betekenen’ zei hij. Seth schrok en keek me aan. ‘Hoelang ben je al zo mager?’ vroeg Carlisle. ‘Sinds mijn elfde’ antwoorde ik. ‘Waarom?’ vroeg hij. Ik vertelde mijn verhaal en hij stoorde me niet. Hij keek me aan met medelijden en bezorgdheid. ‘Dit is niet goed, Tink. Je bent een meter negenenzeventig en je weegt maar vijfenveertig kilo, je moet echt zwaarder worden anders moet ik je opnemen in het ziekenhuis. En dan is de kans op overlijden ook nog groot’ vertelde hij. Ik knikte en trok mijn shirt weer aan. Ik liep alvast naar beneden omdat Carlisle nog met Seth wou praten. Alice rende op me af en omhelsde me. ‘Ik vind het echt erg voor je’ zei ze. ‘Ik heb er zelf geen last van’ zei ik. Ze liet me los en ik liep naar buiten toe. Ik rende naar een boom iets dieper in het bos en ging er tegen aan zitten. Ik begon over van alles na te denken, maar vooral over het feit dat als ik niet zwaarder werd ik dood kon gaan, ik Seth kon verliezen. Ik voelde een koude hand op mijn schouder. Ik keek op in gouden ogen. ‘Dat gaat niet gebeuren’ zei de mooie en heldere stem van Edward.