25.

Ik durfde de volgende dagen niet aan land. Ik was niet van plan Seth nog een keer tegen te komen. Cicilia bleef maar doorvragen, dat kind was ongelofelijk irritant. Inmiddels waren we nog verder naar het zuiden getrokken. Ik wilde niet, maar mijn gedachte schoten regelmatig naar Seth. Ik wilde dat ik weer mens was en kon slapen. Af en toe het land op was iets anders an echt mens. Ik had echt genoten van het warme bed, van slapen. Het was fijn om lekker weg te dromen. Ik zuchtte. Ik wou dat ik helemaal nooit was weggegaan.

Na ongeveer twee weken Voelde ik me weer save genoeg om met Cicilia een stuk door het bos te gaan wandelen. Het was best ontspannend. Het was lekker weer, de vogels zongen vrolijk en alles leefde. Het was gezellig om met Cicilia zo door het bos e lopen, maar ze verpestte het door weer over Seth te beginnen. 'Cicilia, ik zeg dit nog maar één keer. Ik wil het er niet over hebben, dus houd op!' Cicilia hield toen maar haar mond.

Ik had al de hele dag het gevoel dat er iets stond te gebeuren. Ik wist niet wat, maar het voelde onheilspellend. Ik had gelijk gehad. Toen we weer op het strad kwamen stonden daar...